“เถียงฉอดๆ ได้แปลว่าไหวสินะ” สงครามขยับเอวสอบเข้าหาคนตัวเล็กด้วยความหมั่นไส้ ตอกตรึงเข้าออกหนักๆ กะจะแกล้งเธอให้หายปากดี กลับกลายเป็นตัวเขาที่เผลอครางออกมา “อ๊า แน่นฉิบ” ดวงตาคมกริบก้มมองยังจุดเชื่อมต่อ มองเห็นคราบเลือดที่ติดชโลมตามแก่นกายใหญ่อย่างพึงพอใจ แตกต่างจากอีกคนที่เบือนหน้าหนี หลบสายตาจาบจ้วงเอาแต่ใจคู่นั้นที่เอาแต่มองเนื้อตัวของเธอ “หันหน้ากลับมาหน่อยเพียง” “ไม่” “อย่าดื้อ” ฝ่ามือใหญ่ดันใบหน้าสวยให้หันกลับมามองเขา เธอรังเกียจกันขนาดนั้นเลยหรือไง มองหน้าเขาเวลาที่เรากำลังมีอะไรกันมันเป็นอะไรที่ฝืนใจเธอมากเลยใช่ไหม “อยากทำอะไรก็ทำ รีบทำให้เสร็จจะได้พอสักที” “ทำไม ผิดหวังงั้นเหรอ คุณหนูคนสวยดันตกเป็นของผู้ชายที่เธอเกลียดแบบฉัน” รอยยิ้มเย้ยหยัยที่ผุดบนใบหน้าคมคายยิ่งตอกย้ำความเจ็บช้ำให้หนักขึ้น หมดกันสิ่งที่เธอหวงแหน สิ่งที่เธอรักษามาโดยตลอดและไม่ยอมให้ใครง่ายๆ สุดท้ายคนที