“พี่เพียง….” ใบตองวิ่งมาสบทบทีหลัง ตกใจมากเมื่อเห็นสายตาของเจ้านายหนุ่มมองคนที่เขาเพิ่งเรียกเมื่อสักครู่ด้วยสายตาที่แปลกออกไป คนตัวเล็กขยับเข้าไปหาเพียงขวัญช้าขึ้น เวลาที่เห็นคนทั้งคู่สบตากัน ใบตองก็แทบไม่กล้าขยับตัว
“อย่ามามองฉันด้วยสายตาแบบนี้นะคราม”
“ขอโทษคะนิ้งหน่อยไหมเพียง”
“ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด”
“เธอผลักน้องฉันล้มทั้งที่เห็นอยู่ว่าน้องฉันท้อง สรุปเธอเป็นคนแบบไหนกันแน่วะ” อารมณ์ของสงครามกำลังจะปะทุเต็มทน เขาไม่ชอบสถานการณ์ในตอนนี้ ไม่ชอบที่ผู้หญิงสองคนต้องมานั่งทะเลาะกันแบบนี้
“นายเชื่อแบบนั้นงั้นเหรอ”
“มีความจำเป็นอะไรที่จะไม่เชื่อ ในเมื่อฉันเห็นกับตา”
“แต่บางทีสิ่งที่เห็น มันก็อาจจะไม่ได้เป็นแบบที่คิดก็ได้นะ”
“พอเถอะเพียง ไม่ว่าเธอจะคิดอะไรอยู่ก็แล้วแต่ หยุดความคิดนั้นซะ” เพียงขวัญเหยียดยิ้มออกมาทันทีที่ได้ยินแบบนั้น สุดท้ายแล้วสงครามก็เลือกเชื่ออะไรแบบนั้น ก็คงสมใจคะนิ
