“คุณฟา ยะ หยุดเดี๋ยวนี้นะคะ”
ปาริมาร้องท้วงตอนที่ริมฝีปากร้อนผ่าวเข้าครอบครองยอดอกของตน หญิงสาวไม่ทราบเลยด้วยซ้ำว่าเสื้อนอนของเธอหลุดลุ่ยจนเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้ครอบครองได้ง่ายดายเช่นนั้นตั้งแต่เมื่อไรกัน มือเล็กที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระทุบตีลงบนแผ่นหลังกว้างสะเปะสะปะ แต่ถึงกระนั้นฟาบิโอก็ไม่ยอมปล่อยเธอ
สุดท้ายปาริมาก็หยุดทุบตีร่างสูง พร้อมๆ กับที่หยุดขัดขืนดิ้นรน เสียงสะอื้นเบาๆ ที่เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากเล็กแว่วเข้ามาในหู ทำให้ฟาบิโบหยุดทุกการกระทำ ใบหน้าหล่อเหลาแหงนเงยขึ้น มองดวงหน้ารูปไข่ที่มีน้ำใสๆ ซึมทางหางตา กล้ามเนื้อในอกข้างซ้ายก็กระตุกวูบ
“ผิง…”
“ผิงไม่ใช่นางบำเรอของคุณฟานะคะ”
“ฉันไม่เคยคิดแบบนั้น”
“แล้วที่คุณฟากำลังทำอยู่จะให้ผิงเรียกว่าอะไรคะ”
“...”
“พอไม่ต้องการก็ผลักไส พออยากได้ก็ต้องได้อย่างนั้นหรือคะ”
“...”
“ผิงเกลียดคุณฟา”
คำพูดที่ออกมาจากริมฝีปากเล็กสั่นคลอนกล้าม
