ทว่าเขาปากหนักเกินกว่าที่จะถามออกไป จนเห็นท่าทางแปลกๆ ของวริษาที่ดูสีหน้าคล้ายอมทุกข์ทั้งที่ยามปกติมันจะเป็นคนที่ร่าเริงสดใส ซึ่งจะแตกต่างกับปาริมาที่มักจะแสดงสีหน้าเรียบเฉยไร้อารมณ์ แต่ถึงกระนั้นหญิงสาวกลับดูมีเสน่ห์ในสายตาเขาอยู่มาก ฟาบิโอเหลือบสายตามาที่บัว บัวเองก็แสดงสีหน้าไม่ต่างจากวริษานัก รวมถึงคนงานคนอื่นๆ ด้วย
“ป้าบัวครับ มีอะไรกันหรือเปล่าครับ ทำไมทุกคนถึงทำหน้าแปลกๆ แล้วนี่ปาริมาหายไปไหนครับ”
เมื่อสบโอกาสฟาบิโอจึงถามหาปาริมาอย่างแนบเนียน แต่ทุกคนต่างมีสีหน้าคล้ายกลืนไม่เข้าคายไม่ออก โดยเฉพาะบัวกับวริษา
“จะมีใครให้คำตอบผมได้ไหม”
น้ำเสียงที่เข้มขึ้นบ่งบอกได้ว่าฟาบิโอกำลังไม่พอใจ วริษารีบยื่นกระดาษที่ปาริมาเขียนทิ้งเอาไว้ให้บัว บัวรับมาก่อนจะส่งต่อให้ฟาบิโออีกที ชายหนุ่มรับกระดาษแผ่นดังกล่าวเอาไว้ด้วยสีหน้างงงวย
“อะไรครับ” ฟาบิโอถามบัว
“จดหมายที่ผิงเขียนทิ้งไว้ค่ะ”
คิ้วหนาข
