ตอนแรกปาริมาจะขึ้นไปที่ชั้นสองของคฤหาสน์เพื่อทำหน้าที่ดูแลฟาบิโอตามปกติ แม้จะมีความขัดเขินเพราะเมื่อคืนเพิ่งจะผ่านค่ำคืนเร่าร้อนลึกซึ้งมาด้วยกันแบบที่ทั้งสองฝ่ายมีสติครบถ้วน พวงแก้มของหญิงสาวแดงขึ้นอย่างอัตโนมัติ เท้าเล็กหยุดที่หน้าห้องนอนของฟาบิโอ ยังไม่ทันได้ลงมือเคาะประตู เจ้าของห้องก็เปิดประตูออกมาเสียก่อน
“เอ่อคือ…”
“ขึ้นมาทำอะไร”
ฟาบิโอยังคงใช้โทนเสียงในแบบปกติอย่างที่เขาเป็น ไม่นุ่มนวล แต่ก็ไม่แข็งกระด้าง แต่ท่าทางที่เปลี่ยนไป สายตาดูเย็นชาทำให้ปาริมาหน้าเจื่อน ใจดวงน้อยร่วงหล่นไปกองอยู่ที่ตาตุ่ม ความปวดแปลบแล่นปราดเข้าไปที่กลางอก เป็นเวลานานพอสมควรกว่าที่หญิงสาวจะหาเสียงตัวเองเจอ
‘ทำไมคุณฟาถึงได้เย็นชากับเราแบบนี้ ’
“คือผิงจะมาทำหน้าที่ดูแลคุณฟาน่ะค่ะ”
เกิดความเงียบไปชั่วอึดใจหลังจากประโยคดังกล่าวจบลง นัยน์ตาสีเทาอ่อนเต็มไปด้วยความเย็นชาจนปาริมาไม่กล้ามองหน้าเขาอีกแล้ว จึงได้
