เขาเลยจงใจพูดเรื่องคืนนั้นขึ้นมา สุดท้ายเจ้าตัวคงทนเขินอายไม่ไหว เลยเผยตัวออกมาเอง โดยที่เขาไม่ต้องออกแรงอะไรเลย
“อะไรกันผิง ฉันยังพูดไม่ทันจบเลย เธอจะมาห้ามฉันทำไม”
ฟาบิโอเอ่ยด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า ยิ่งเขาพูดแบบนั้น ปาริมาก็ยิ่งหน้าแดงจัด และหญิงสาวก็อดรนทนอยู่ตรงนี้ต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว
“คุณพ่อคะ ผิงขอตัวไปหาเด็กๆ ก่อนนะคะ”
ว่าจบหญิงสาวก็ไม่รอให้ใครเอ่อนูญาต เท้าเล็กขยับรัวๆ ออกจากห้องไปทันที ฟาบิโอมองตามร่างแบบบางด้วยสายตาขบขัน ก่อนจะดึงสายตากลับมาที่คนเป็นบิดา
“ร้ายนักนะลูกน่ะ”
“ถ้าผมไม่ร้าย จะหาลูกสะใภ้น่ารักแบบผิงมาให้พ่อได้งั้นเหรอครับ”
“หาได้เองหรือบังคับเขามากันแน่”
“ก็รวมๆ กันนั่นแหละครับ ถ้าคุณพ่อไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวไปง้อเมียก่อนนะครับ”
“ไปเถอะ”
เมื่อบิดาพยักหน้า ฟาบิโอจึงรีบขยับเท้าตามปาริมาออกไป เฟเดริโก้มองตามแผ่นหลังของบุตรชายไปจนลับสายตา เผยรอยยิ้มกว้างมากกว่าครั้งไหน
