“ชมจันทร์ แขชอบชื่อนี้ค่ะ หนูจันทร์”
พิมลแขมองใบหน้าจิ้มลิ้มของลูกสาว เธอเห็นด้วยกับชื่อที่พ่อของเขาตั้งให้ แอบมีสีหน้าเศร้าสลดเมื่อบางทีเวลาของเธอใกล้หมดเวลาที่จะอยู่กับลูกสาว
พิมลแขกลัวว่าผู้ชายคนนั้นจะจำคำพูดแต่ทีแรก ว่าต้องการลูกทันทีที่เธอคลอดทายาทหนึ่งเดียวให้กับเขา แต่ลูกเธอเป็นลูกสาว บางทีเขาอาจจะไม่ต้องการลูกคนแรกที่เป็นลูกสาว และเธอกับลูกชมจันทร์ก็จะได้มีอิสระจากเขา
“หนูแขเป็นอะไรไป หรือว่าไม่ชอบชื่อที่ลูกเล็กตั้งให้”
บัวหอมลอบสังเกตสีหน้าหม่นเศร้าของลูกสะใภ้เล็กคนโปรด เธออดคิดไม่ได้ว่าลูกชายคนนี้แอบคุยอะไรกันกับพิมลแข ดูท่าว่ามีอะไรบางอย่างในใจ
“แขคงเหนื่อยนะครับ ผมว่าคุณพ่อคุณแม่ควรกลับไปก่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมจะเป็นคนอยู่ดูแลเมียกับลูกผมเอง”
คุณการต้องการความเป็นส่วนตัว เกรงว่าเมียรักคงจะเหนื่อยล้า อยากพักผ่อนโดยไม่ต้องมีใครรบกวน อีกอย่างเขาก็สั่งให้คนในร้านขนมดูแลแทนเธอ
