“ไฟหยุดลากมอคค่าเดี๋ยวนี้นะ” เสียงทรงอำนาจของพี่สาวดุน้องชายจอมแสบ ที่จับ 2 ขาหน้าของเจ้ามอคค่า แล้วลากไปกับพื้น
“พี่เพลงมาตัวใครตัวมันนะมอคค่า” ไฟปล่อยมือทันที แล้วรีบวิ่งหนีเพลงที่เท้าเอวขึงขัง เจ้ามอคค่าก็วิ่งตามหูลู่
“ไฟเอ๊ย มอคค่ายังไม่มีหลานให้ปู่เดลเลยลูก จะเป็นหมันไปเสียก่อน มอคค่าก็ไม่คิดจะหนีเลย ยังจะวิ่งตามไปอีก” เอวาว่าอย่างเอ็นดูทั้งคนทั้งสุนัข ก่อนจะหันมาสนใจกับบทสนทนาที่เอ่ยกันอยู่
“ฉันเห็นด้วยกับเอวานะ ตองนวลควรศึกษาหาความรู้เพิ่ม อย่างน้อยก็ภาษา จอมยังต้องเรียนอีกหลายปี ถ้าคิดถึงลูกตองนวลก็ยังไปหาได้” เอรินรับรู้เรื่องราวของตองนวลจากเอวา และเห็นด้วยทุกประการเรื่องหาความรู้ใส่ตัวเอง
“ถึงจะคิดถึงจอม แต่นวลก็ไม่มีเงินค่าเครื่องบินหรอกค่ะ”
“ลืมไปหรือเปล่าว่าได้ลูกเขยรวย”
“เจียมเนื้อเจียมตัวขนาดนี้ไม่กล้าใช้เงินศิราหรอก” เอวาว่าแกมประชดประชัน แต่ก็เข้าใจว่าชีวิตของตองนวล
