รถคันคุ้นตาแล่นเข้ามาจอดที่หน้าตึกอย่างเช่นเคย แป้งร่ำหน้าซีดเซียวเดินลงจากรถ เช้านี้มีประชุมใหญ่ เธอรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ด้วยความอยากทำงานมากกว่าเลยฝืนใจแต่งตัวมาทำงาน ตฤณส่ายหน้าอย่างไม่พอใจ เค้าหงุดหงิดเหลือเกินที่เธอไม่ฟังเค้า พอบ่นออกมา เธอก็ทำหน้าซีดใส่ แล้วเดินไปนั่งที่มุมห้องเพียงลำพัง เค้าไม่ชอบอาการแบบนี้ของเธอเลย จึงไม่อยากบ่นอะไร
แป้งร่ำสูดดมยาดมกลิ่นสมุนไพรที่ติดมือมาจากบ้านคุณย่าเข้าจมูกแล้วลงจากรถหลังจากที่ยามเปิดรออยู่แล้ว ตฤณรีบไปประคองเอวเธอทันที เมื่อเห็นอาการของเธอไม่ค่อยดีนัก
ผู้ถือหุ้นมาครบกันแล้ว ตฤณอ่านเอกสารอยู่ในห้องรอเวลา เธอนอนหลับตานิ่งๆอยู่บนเตียง หน้าตาซีดเซียว ผู้เป็นพ่อเปิดประตูห้องเข้ามา แล้วลูบหน้าลูกสาว ด้วยความเป็นห่วง
"ไปหาหมอเถอะแป้ง หน้าตาดูไม่ดีเลย" เธอพูดขึ้นมาอย่างไม่ลืมตา "แป้งไม่เป็นไรน่า ไปทำงานเถอะ" ลูกสาวตอบกลับ
"พี่ตฤณไปประชุมเลย
