ชิณณ์ไม่เคยรู้สึกผิดและจำยอมให้ใครถึงขนาดนี้เลย แต่เพราะคำต่อว่าของแต้มรักที่ว่าเขาเป็นต้นเหตุให้พรีมต้องตกอยู่ในอันตรายยังดังก้องอยู่เต็มสองหู เขาจึงได้แต่ยอมทำตามที่แต้มรักต้องการ
แต้มรักประคองพรีมลุกขึ้นนั่ง และยกแก้วน้ำจรดริมฝีปากพรีม เมื่อพรีมดื่มน้ำเสร็จ แต้มรักก็หันกลับมายื่นแก้วให้ชิณณ์เอาไปเก็บ ส่วนเธอหันไปกดปุ่มปรับหัวเตียงให้ยกขึ้น แล้วนำหมอนใบโตไปวางพิงหัวเตียงไว้ ให้พรีมเอนหลังนั่งอย่างสบายตัว
พรีมสูดลมหายใจลึก เธอมองไปรอบตัวด้วยความมึนงง ที่นี่คือโรงพยาบาล แต่เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ความทรงจำครั้งสุดท้ายของเธอคือ เธอยืนรอแท็กซี่อยู่หน้าคอนโดของชิณณ์ มีรถเก๋งสีดำมาจอดตรงหน้า มีผู้ชายสองคนลงมาจับตัวเธอ แล้วหลังจากนั้น เธอก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย
“แกปวดหัวไหมพรีม หิวข้าวไหม หรืออยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า”
“ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ได้ เกิดอะไรขึ้นหรือแต้ม” พรีมยื่นมือไปจับมือเพื
