"พี่ไปผับนะ ไม่ต้องรอ" ร่างสูงฉีดน้ำหอมฟุ้ง เดินตัวหอมออกมาจากห้องแล้วเอ่ยบอกร่างบางที่นั่งเล่นอยู่ที่โซฟาตัวกว้าง
"ค่ะ"
"ทำไมต้องแต่งตัวหล่อขนาดนั้นด้วยนะ" น้ำฟ้าบ่นพึมพำเมื่อร่างหอมฟุ้งเดินออกไปจากห้องได้ไม่นาน ตอนนี้สมองเธอกลับคิดไปต่างๆ นาๆ ว่าเขาจะไปกับใคร ไปผับจริงไหม จนไม่เป็นอันทำอะไร เธอเดินเข้าไปอาบน้ำอีกรอบเพื่อดับความฟุ้งซ่านในความคิดของตัวเอง
"เขาจะไปทำอะไร กับใคร ที่ไหน เธอก็ไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งเรื่องของเขา" ร่างบางคิดด้วยความน้อยใจที่ไม่สามารถครอบครองทั้งร่างกายและหัวใจของชายหนุ่มมาเป็นของตัวเองได้ เธอปล่อยตัวให้น้ำสีใสไหลผ่านตัวราวๆ ครึ่งชั่วโมงทว่าความร้อนรุ่มในใจก็ยังคงไม่หายไปเสียที
พรึ่บ!
พรึ่บ!
ร่างบางนอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงนอนกว้างพยายามข่มตานอนเพื่อไม่ให้ตัวเองคิดฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ ทว่สดวงตากลมโตกลับตรงข้ามกับความต้องการของเธอตอนนี้เหลือเกิน เวลาที่ผ่านไปอย่าง
