บทที่ 30 เฝ้าเมีย

1714 Words

"ฮาโหลว่าไง" เสียงใสกรอกเสียงใส่ปลายสาย เธอเผลอยิ้มออกมากับรายชื่อที่โชว์หราบนหน้าจอ ขณะที่ชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามกำลังทานข้าวเริ่มขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ (พี่ฟ้าเข้าร้านไหม หนาวคิดถึง) ปลายสายพูดเสียงอ้อนเมื่อไม่ได้เจอพี่สาวตัวเองมาเกือบจะหนึ่งอาทิตย์ สองพี่น้องจะเจอกันก็ตอนที่เข้าไปร้านกาแฟพร้อมกันซึ่งช่วงนี้น้ำฟ้ามัวแต่ยุ่งอยู่กับงานหลักจึงไม่ได้เข้าไปร้านบ่อยเท่าแต่ก่อน "อะไรเนี่ยอยู่ๆ ก็มาอ้อน" เธอยิ้มให้กลับปลายสายท่ามกลางใบหน้าบูดบึ้งของคนตรงหน้าที่จ้องหน้าเธอเขม็ง (เปล่า ก็คิดถึงไงครับ) "ใคร!" พร้อมพูดสวนขึ้นอย่างไม่รีรอให้เธอวางสาย มือหนายื่นเข้าไปหมายจะแย่งโทรศัพท์จากคนตัวเล็ก "โอเค พี่ก็คิดถึงเรา แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวสายๆ พี่เข้าไปหา" น้ำฟ้ารีบวางสาย ยกยิ้มกว้างตั้งใจกวนคนที่กำลังหึงหวงจนเลือดขึ้นหน้า "มันเป็นใคร ทำไมต้องตัดสาย" เสียงทุ้มเอ่ยด้วยน้ำเสียงเข้ม เขาวางช้อนลงอย่างไม่

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD