“ฮัลโหล ปะป๊าขา”
(กลับเพนต์เฮาส์หรือยัง)
“ยังเลยค่ะ หนูอยู่บ้านพี่คิม”
(ทำอะไรกันอยู่ กลับเพนต์เฮาส์ได้แล้ว)
“หนูไม่กลับได้ไหมคะ ดึกแล้วขับรถอันตรายง่ะปะป๊า”
(ดื้อเหมือนแม่หนูไม่มีผิด)
(ไหนป๊าขอคุยกับคิมหันต์หน่อยสิ)
“ค่า” พริกหวานยื่นมือถือส่งให้คิมหันต์
“ครับคุณลุง”
(พาลูกสาวลุงไปเที่ยวไหนมา ถึงไม่ยอมพาไปส่งเพนต์เฮาส์)
“ผมขออนุญาตให้น้องค้างที่บ้านผมนะครับลุง”
(เอาใหญ่เลยนะ แต่เอาเถอะ ลุงเข้าใจ แต่อย่าลืมป้องกัน น้องยังเรียนอยู่)
“ครับคุณลุง”
(อย่าพาน้องนอนดึกล่ะ)
“ครับคุณลุง” คิมหันต์ตอบรับ ก่อนที่ปลายสายจะกดวางสายไป
“คุณพ่อว่ายังไงบ้างคะ”
“คุณลุงให้หนูนอนที่นี่ได้” เขาดึงถุงยางออกจากแก่นกาย ก่อนที่จะจับร่างบางคร่อมบนตัวเขา โดยจับสะโพกกลมกลึงมาคร่อมบนหน้าของเขา แล้วให้ใบหน้าสวยอยู่ตรงแก่นกาย
“อ๊ะ! พี่คิมขา” ร่างบางเกร็งสะโพกบิดเร่า เมื่อโดนนิ้วเรียวแยกกลีบอวบอูมแบะออก เ
