ทำอะไรก็ต้องดีเลิศในสายตาเค้า

1082 Words

พ่อเลี้ยงหนูเป็นมาเฟีย ตอน ทำอะไรก็ต้องดีเลิศในสายตาเค้า ณ.โรงแรมหรูร้อยชั้นย่านชานเมือง แสงแดดสะท้อนกับสระว่ายน้ำบนชั้นดาดฟ้าตึกระยิบระยับ พุ่มดอกไม้โยกไปมาตามสายลมแรง สวนหย่อมบนยอดตึกช่างกว้างขวางราวกับถูกเนรมิตรไว้เป็นวิมานสถานส่วนตัว น้ำพุที่พุ่งขึ้นสูงใจกลางสระว่ายน้ำสีฟ้าดูเด่นเป็นสง่า ละอองฝอยของน้ำถูกลมพัดโชยไปทั่วบริเวณ ที่มุมตึกบนชั้นดาดฟ้ามีชายชุดดำยืนเฝ้ายามทั้งที่ด้าน แต่ละคนมีแผลเป็นที่หน้าและร่างกายกำยำล่ำสัน ร่างกายที่ผอมสูงลีนแน่นของชายผู้หนึ่งกำลังดำอยู่ใต้ผิวน้ำ เพียงชั่วอึดใจเค้าก็ลอยขึ้นมาว่ายท่าฟรีสไตล์อย่างช่ำชอง ซู่ม! ๆ ๆ แขนกล้ามๆจ้าวผิวน้ำกระเซ็น ใบหน้าคมเรียวสีแทนสลับเอียงข้างไปมา มือใหญ่แตะขอบสระ ร่างสูงยาวปราดเปรียวกระโจนขึ้นมายืนอย่างสง่าผ่าเผย "นายท่านคะ" "ผ้าค่ะ" สาวงามสองนางที่นอนอยู่บนเตียงอาบแดดรีบกุลีกุจอมาห่มชุดคลุมสีขาวให้เจ้าพ่อมาเฟียอย่างประจบประแจงสุดๆ "หนูพริ๊งมารึยัง" หนุ่มใหญ่หันมาถามสาวผมยาว "ยังเลยค่ะ" "เห้อ ยังไม่ตื่นอีกหรือ" เรวตะ "เห็นว่ากำลังเดินทางมานะคะ" สาวผมสั้นรีบตอบ "บอกแล้วไงว่าให้นัดพริ๊งให้มาตรงเวลา" หนุ่มใหญ่สบถดัง ทำเอาเลขาสาวทั้งสองตกใจหน้าสั่น หลังจากนั้นพวกหล่อนก็ยืนตัวแข็งทื่อ ติ๊ง! แก๊ก! ๆ ๆ เสียงรองเท้าส้นสูงก้าวออกมาจากลิฟท์ที่เพิ่งเปิดบนชั้นดาดฟ้า "พ่อคะ" ใบหน้าเรียวเล็กขาวใสโผล่ออกมาพร้อมกับเสียงหวาน "อื่อ! มาแล้วเหรอ ไป ๆ เธอสองคนออกไปก่อน" หนุ่มใหญ่เอ่ยและโบกมือไล่เลขา "กินอะไรมาหรือยังล่ะ" น้ำเสียงแข็งกร้าวแฝงไปด้วยความเป็นห่วง แก๊ก! ๆ ๆ รองเท้าส้นสูงสีขาวกระแทกพื้น ร่างเล็กเดินมานั่งบนโซฟาหนังริมสระ มือน้อยเอื้อมไปหยิบคุกกี้รสอัลมอนด์มาคาบไว้ด้วยริมฝีปากสีชมพูเรียวบาง ใบหน้าเล็กๆเงยขึ้นมองหนุ่มใหญ่ "ยังไม่ได้กินค่ะ" "อื่ม เดี๋ยวสั่งอาหารมาให้" มาเฟียหนุ่มเอ่ยแล้วนั่งลงข้างๆเด็กสาว พร้อมกับถอดเสื้อคลุมชุ่มน้ำออกมาคลุมบ่าเด็กสาววัยแรกแย้ม "วันนี้หนูครบสิบแปดแล้วสินะ เอาเอกสารมาด้วยไหม" เสียงดุๆที่คุ้นหูเอ่ยกับพริ๊งพันดาว "เอามาค่ะ" เด็กหญิงตอบพร้อมกับก้มลงไปล้วงกระเป๋าหนังแบรนด์เนมใบเล็กที่สะพายบ่าซ้าย ฟุ่บ! มือน้อยดึงใบผลการเรียนระดับชั้นม.6ออกมาชูตรงใบหน้าหล่อๆทางขวา "คณิต สี่ วิทยาศาสตร์ สี่ อื่ม อังกฤษก็สี่" หนุ่มใหญ่อ่านกระดาษแผ่นขาวที่กำลังสั่นเทาด้วยมือเด็กสาวที่กำลังประหม่า "พละทำไมได้แค่สาม" เสียงดุดันดังขึ้นพร้อมกับสีหน้าอำมหิตที่น่ากลัวผิดกับความหล่อเหลาในทีแรก "ก็ ก็หนู" "ทำไม พ่อถามว่าทำไม" เรวตะละสายตาจากแผ่นกระดาษ พร้อมทั้งหันซ้ายมาตะคอกใส่ใบหน้าอันเรียวเล็ก "หนูไม่ค่อยแข็งแรงนี่คะ" เสียงสั่นเครือ "ถึงแแม่เธอจะตายไปแต่ฉันเลี้ยงเธอมาอย่างดิบดี อยากได้อะไรก็หาให้" "ทำไมเรื่องพละแค่นี้ถึงไม่ได้เกรดสี่" หนุ่มใหญ่ตะคอกคอเป็นเอ็น ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำ ลมปากกระแทกผมหน้าม้าเด็กหญิงปลิวไหว กร่อด! พริ๊งขบฟันตัวเองเสียงดัง ขณะที่สั่นแต่ก็ยังสบตาสู้คุณพ่อเลี้ยงใจโหด "คิดว่าจะให้หนูได้อย่างใจทุกอย่างเพื่อลบปมด้อยคุณพ่อเหรอ" "คุณพ่อทำเรื่องเลวๆมาตลอดแต่จะให้หนูเป็นคนดีเลิศเนี่ยนะ" "ตอนเรียนพ่อคงสอบตกหมดเลยหวังจะส่งให้หนูเรียนได้สี่ทุกวิชาเพียงเพื่อจะได้ภูมิใจในตัวเองสินะ" "คุณมันบ้า บ้า ๆ ๆ หนูไม่เอาแล้ว หนูไม่อยู่กับคุณพ่อแล้ว" เด็กสาวด่าจบก็ยกสองมือเล็กๆปิดหน้าตัวเอง ฮือ! ๆ ๆ ๆ ใบหน้าสวยแดงช้ำ น้ำตาหยาดลอดง่ามนิ้วมือลงมาตกบนขาอ่อนที่เล็กเรียว ชายกระโปรงจีบเปิดร่นด้วยแรงลมยามเช้าตรู่ "จะไปไหนพริ๊ง ตราบใดที่ฉันยังไม่ได้เซ็นใบนี้ฉันก็ยังเป็นผู้ปกครองของเธอโดยกฎหมาย" ชายหนุ่มเอ่ยเบาลงแต่น้ำเสียงเย็นยะเยือก มือถือกระดาษที่เลขาสาวเพิ่งวิ่งมายื่นให้ "ฮือ! ๆ ๆ หนูไม่อยากอยู่แล้ว หนูอยากออกไปอยู่หอ หนูไม่อยากต้องทำดีเลิศเพื่อคุณอีกแล้วหนูเหนื่อย" ฟูวส์! เสียงถอนหายใจแรงดังอยู่ข้างแก้มขาว มือใหญ่ยกขึ้นมาลูบกระหม่อมน้อยเบาๆ "พ่อขอโทษ ขอโทษนะ" น้ำเสียงเย็นชาเปลี่ยนเป็นอบอุ่นพิลึกพิลั่น ความร้อนผ่าวจากอุ้งมือหยาบใหญ่แผ่ลงบนหัวเด็กสาว รู้สึกราวกับดอกไม้แห้งใกล้ตายที่เพิ่งได้รับน้ำฝน หัวใจดวงน้อยที่เจ็บปวดพอจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้างเมื่อถูกพ่อเลี้ยงเห็นอกเห็นใจ ฮือ! ๆ ๆ มือใหญ่อีกข้างแกะดึงสองมือเล็กๆออกจากหน้าที่เลอะน้ำตาจนชุ่ม จมูกจิ้มลิ้มแดงช้ำเมื่อโดนนิ้วมือใหญ่ปาดน้ำมูกออกไป แก้มขาวโดนลูบด้วยฝ่ามือหยาบสาก น้ำตาแห้งเป็นคราบใสสะท้อนกับแสงแดดบนหน้าเล็กๆ "เรื่องเรียนหนูเก่งแล้วหละ พ่อขอโทษที่กดดันหนูเกินไปนะ พอดีเพิ่งรู้ตัว" "ค่ะ" เด็กหญิงพยักหน้าคอตก "เรื่องพละก็ช่างมันเนอะ" "ค่ะ" เด็กหญิงยืดออกหายใจเข้าปอด "เอาเป็นว่าพรุ่งนี้มาเรียนเทควันโดนะ" "หนูจะได้แข็งแรง" "ต่อจากนั้นก็ฟันดาบและยิงปืน" "ห๊ะ" พริ๊งพันดาวอ้าปากหว๋อ ขณะเดียวกันหนุ่มใหญ่ก็ลุกยืนแบบไม่รอฟังคำตอบ เค้าเดินไปยืนหน้าลิฟท์เพื่อจะลงไปชั้นล่าง ตุ๊บ! ๆ ๆ เลขาสาวสวยสองนางรีบหอบชุดสูทสีเทาวิ่งตามไปหาเจ้านายอย่างเร็วจี๋ "สั่งอาหารให้หนูพริ๊งด้วยนะ" เสียงดุๆแว่วมาจากหน้าลิฟท์ ตามด้วยเสียงสองสาว "ค่ะท่าน" "ค่ะนายท่าน"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more