"คืนนี้พ่อกับแม่จะมารับนะ ส่วนพี่ไม่เกินเที่ยงคืนกลับนะครับที่รักกลับมานอนกอดเมีย" โฬมขับรถมาส่งชีวาที่โรงแรม วันนี้เป็นวันที่เขาฝึกงานเป็นวันสุดท้าย ทางบริษัทจึงจัดงานเลี้ยงส่ง เขาจึงขอไปสนุกกับทุกคนซึ่งชีวาก็ไม่ได้ว่าอะไร จริงๆ แล้วเธอไม่เคยห้ามให้เขาเที่ยวกลางคืนหรือดื่มเหล้า แต่เป็นตัวเขาเองที่แทบจะลด ละ เลิก เรื่องพวกนี้ แล้ววันนี้ก็จะเป็นการทำงานพาร์ทไทม์วันสุดท้ายของเธอเช่นกัน
"ไม่ต้องทำเสียงอ่อนเสียงหวานเลย แล้ววาก็กลับเองได้อย่ารบกวนคุณพ่อคุณแม่เลยค่ะ" มือบางลูบสัมผัสแก้มของคนที่อิงซบลงบนไหล่มนของเธออย่างออดอ้อนออเซาะ ซึ่งเธอก็เคยชินกับการกระทำเช่นนี้ของเขา
"รบกวนอะไรกัน พ่อกับแม่ออกปากจะมารับเอง พี่ยังไม่ไม่ได้พูดอะไรเลย ชีวาก็รู้ว่าพ่อกับแม่พี่รักแล้วก็เป็นห่วงชีวามากกว่าลูกแท้ๆอย่างพี่เสียอีก"
"วาก็รักท่านทั้งสองค่ะ"
"แล้วพี่ล่ะ" ใบหน้าหล่อๆ ปนทะเล้นยื่นเข้ามาประชิดใบหน้า
