เศษปรารถนา

“หมอขอแสดงความยินดีด้วยครับ คุณท้องได้สี่สัปดาห์แล้ว” เหมือนโลกทั้งใบสั่นสะเทือนไปชั่วขณะ สิ่งที่ได้ยินทำหญิงสาวนิ่งงัน มือเธอชื้นเหงื่อจากการรอคำตอบกว่าหลายชั่วโมง และบัดนี้การรอคอยดังกล่าวถือเป็นอันสิ้นสุดลง “ฉันท้องเหรอคะ” “ครับ คุณแม่จะฝากครรภ์เลยไหมครับ” น้ำเสียงนายแพทย์หนุ่มปลุกดุจแพรให้รู้สึกตัว สาวน้อยก้มมองกระเป๋าสตางค์ มือลูบหน้าท้องพลางเม้มริมฝีปากราวลังเลใจ “ค่ะ” การกลายเป็นแม่คนทั้งที่ไม่มีอะไรเป็นใจสักอย่างทำเอาดุจแพรไปต่อไม่ถูกทีเดียว หนำซ้ำ ‘พ่อ’ ของเด็กคนนี้ก็กำลังจะหมายหมั้นกับหญิงสาวผู้เพรียบพร้อม นั่นแปลว่าเขาไม่มีวันปล่อยให้เธอและลูกเข้ามาเป็นมารขวางผลประโยชน์ หญิงสาวสูดลมหายใจกลั้นหยาดน้ำตา เพราะรักทำให้คนฉลาดพลาดท่า เดินตามทางที่นรัณกรวางไว้เหมือนสัตว์เลี้ยงเชื่องๆ “ได้ครับ เดี๋ยวหมอขอตรวจละเอียดอีกรอบแล้วจัดยาบำรุงครรภ์ให้ เชิญบนเตียงเลยครับ” เธอพยักหน้าจากนั้นก็เดินเงอะงะไปยังเตียงที่หมอใจดีผายมือ แพทย์หนุ่มคลุมผ้าสีฟ้าแล้วจึงบีบเจลเย็น เสียงทุ้มอธิบายขณะขยับอุปกรณ์ ซึ่งดุจแพรเคยเห็นผ่านตาแต่ไม่มีโอกาสได้ทดลองใช้ หมอหนุ่มยิ้มหวาน วินาทีถัดมาเสียงรัวราวกับคลื่นสัญญาณก็ก้องกังวานให้คนตัวเล็กได้ยิน มือบางกำหมัดแน่น อารมณ์มากมายพรั่งพรูจนน้ำตาร่วง หญิงสาวทั้งดีใจและเจ็บปวด ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายเคลื่อนไหวอย่างหนักเมื่อเห็นภาพบนหน้าจอเป็นครั้งแรก “ลูกฉันแข็งแรงดีใช่ไหมคะ” เสียงอู้อี้ถาม เหตุการณ์รุนแรงก่อนหน้าพัดกลับมาก่อความกังวล ถึงไม่พร้อมแต่ด้วยความเป็นแม่ ดุจแพรไม่ต้องการให้ลูกได้อันตรายจากเศษอารมณ์ของใคร ลูกเธอไม่ควรเกิดมาในสภาพแวดล้อมที่เป็นอยู่ตอนนี้ “สมบูรณ์แข็งแรงดีครับ นัดรอบหน้าเราค่อยมาฟอลโลพัฒนาการน้องใหม่นะครับ” “ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้ก่อนกล่าวขอบคุณและฝืนยิ้ม ไหล่บางลู่ลงเป็นจังหวะเดียวกับหมอหนุ่มลอบถอนหายใจพอดี ใส่ชุดนักศึกษาท่าทางอึดอัด สังเกตก็รู้ผู้หญิงคนนี้ท้องไม่พร้อมมา หวังว่าอีกฝ่ายคงไม่คิดสั้นตัดสินใจทำอะไรที่ย้อนกลับมาแก้ทีหลังไม่ได้ ติ๊ด! ‘วิลล์รออยู่ที่ลานจอดรถ ถ้าไม่กลับมาภายในหนึ่งชั่วโมงก็เก็บของ แล้วไสหัวออกไปให้พ้นห้องฉัน’ ถ้อยคำเฉือดเฉือนทำเอาร่างบางแทบล้มทั้งยืน นี่หรือคำพูดของผู้ชายที่เธอรักเขาหมดหัวใจ คนตัวเล็กยกมือปาดน้ำตาเงียบๆ สุดท้ายในสายตานรัณกรผู้หญิงคนนี้ไม่มีค่าเลยสักนิด เธอแค่เครื่องระบายความใคร่ที่เขาซื้อมาได้ด้วยเงิน…