อาคินหยักยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะจัดการอาหารตรงหน้า ไม่สนใจคำพูดของลูกหนี้สาวร่านสวาท
"มัวแต่ยืนกรี๊ดกร๊าดอยู่นั่นแหละ กินข้าวดีกว่า เมื่อคืนนี้เธอก็เสียแรงเยอะไม่ใช่น้อย"
"ไม่! ฉันไม่หิว"
ชลธิชาเชิดหน้าใส่อีตาบ้ากาม ถึงท้องเธอจะร้องโครกครามก็ตาม ให้กินข้าวกับเขานี่นะ กินข้าวกับหมายังจะดีกว่า
เพราะเธอรู้สึกว่าจะเสียตัวให้เขาอีก...
"ดื้อด้านนักยัยตัวแสบ!"
เขาไม่มีความอดทนกับผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่านางบำเรอ โดยเฉพาะอดทนกับเธอแทบไม่ได้ในเรื่องเซ็กซ์
"ว้าย!"
เมื่อถูกเขารวบตัวเธอเข้าไปนั่งตักเขาแถมนั่งทับตรงเป้าที่สงบนิ่งประจวบเหมาะพอดีแถมเขาก็โอบรัดตัวบางเอาไว้แน่นไม่ให้ดิ้นหลุดไปไหน
"ไม่กินก็ต้องกิน! ฉันนี่แหล่ะจะป้อนข้าวให้เธอเอง" พยศนักก็ต้องโดนกำราบซะบ้างจะได้เข็ด!
"ไม่! ปล่อยฉันไปก่อนสิคุณอาคิน" เธอไม่สน โวยวายและพยายามขัดขืน
"ถ้าปล่อยเธอก็ไม่ยอมกินข้าวสิ หยุดดิ้นได้แล้วชลธิชา ถ้าเ
