อาคินร้อนรนใจเมื่อได้ข่าวจากแม่บ้านที่อยู่ดูแลนางบำเรอของเขาบอกว่าไม่สบายอย่างหนัก ใจเขาก็แล่นตรงที่บ้านของเขาเรียบร้อย ส่วนกายก็เหยียบคันเร่งรถยนต์ตัวเองไปให้ถึงที่นั่นให้เร็วที่สุด
พอมาถึงบ้านของเขาใช้เวลาแค่ไม่ถึง10นาทีเท่านั้นพอมาถึงก็สาวเท้าก้าวขึ้นไปข้างบนเร็วๆ
"เธอเป็นยังไงบ้าง" เอ่ยถามแม่บ้านที่กำลังเช็ดตัวให้หญิงสาวอยู่
"ตัวเธอร้อนจี๋ยังกับไฟเลยค่ะนายท่าน ดิฉันเช็ดตัวให้เท่าไหร่ก็ยังไม่ทำให้ตัวเย็นลงเลยค่ะ" แม่บ้านเอ่ยกล่าวอย่างเป็นห่วงเธอที่นอนซมอยู่เพราะพิษไข้
"ถ้างั้นเดี๋ยวฉันจัดการต่อเอง เธอมีอะไรทำก็ลงไปทำเถอะ"
"ค่ะนายท่าน"
แม่บ้านน้อมรับคำสั่งผู้เป็นเจ้านายก่อนจะเดินออกจากห้องนี้ไปปล่อยให้นายท่านอยู่กับคนพิเศษของเขาตามลำพัง
"เสี่ยไม่น่าเอาแต่ใจตัวเองกับหนูมากเกินไป เลยต้องทำให้หนูเป็นแบบนี้ เสี่ยขอโทษนะ"
เขาเอ่ยอย่างรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุทำให้เธอล้มป่วย มือหนาเอื
