Secret love: คลั่งรัก...นักศึกษาแพทย์

“คุณวา ตื่นได้แล้วค่ะ!” สาวใช้ร้องเรียกเจ้านายสาวขี้เซาพร้อมทั้งเขย่าขาไปด้วย “ตื่นได้แล้วค่ะคุณวา” แต่ไม่มีทีท่าว่าคุณเธอจะตื่น สาวใช้ใจเด็ดจึงต้องงัดไม้ตายออกมา “ถ้าคุณวายังไม่ตื่น หนิมจะไปตามคุณย่ามาปลุกนะคะ” เธอเอ่ยเสียงเย็น “โอ้ยยยยยยยยย ตื่นแล้วจ้าาา ตื่นก็ได้” วางัวเงียตื่น แหมมมมมม คนงานบ้านนี้อะไรๆ ก็ฟ้องคุณย่า อุตส่าห์ปิดเทอมทั้งทีก็นึกว่าจะได้นอนตื่นสาย แต่ที่ไหนได้ต้องตื่นแต่ไก่โห่ “ทำไมต้องตื่นแต่เช้ากันเนี่ยบ้านนี้” “คุณหมอมาทานข้าวเช้าด้วย คุณย่าเลยให้มาปลุกค่ะ” “ฮืออออ ยังนอนไม่เต็มอิ่มเลย” วาบ่นขณะลุกจากเตียงพลางเกาหัวที่ยุ่งเหยิงกระเซอะกระเซิง แล้วทำท่าเหมือนจะใส่รองเท้าเพื่อเดินลงไปยังห้องอาหาร “คุณย่ากำชับว่า ต้องอาบน้ำด้วย” วาหันขวับไปมองสาวใช้ที่อายุอานามน้อยกว่าเธอสามปีได้ แม้ในใจอยากจะลงไปซะให้รู้แล้วรู้รอดแต่ความกลัวคุณย่าก็มากกว่า หญิงสาวจึงต้องไปอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนเดินลงไปยังห้องอาหารที่มีหญิงชราและชายวัยกลางคนนั่งอยู่ “คุณลุงหมออออ สวัสดีค่ะ คิดถึงจังเลย” วารีบวิ่งเข้าไปกอดพร้อมหอมแก้มคุณลุงสุดที่รักอย่างประจบประแจง “เป็นยังไงบ้างจ้ะ เรียนหนักมั้ย” คุณลุงหมอเอ่ยถามหลานสาวอย่างรักใคร่ “ไม่เลยค่ะ สนุกมาก” “คุณลุงหมอล่ะคะ ทำงานหนักมั้ย” “ไม่เลยจ้ะ สบายๆ วากลับมาก็ดีแล้วนะ คุณย่าจะได้เลิกบ่นคิดถึงซะที” ปนท หรือคุณลุงหมอของวาหันไปทางหญิงชราท่าทางเข้มงวด ซึ่งก็คือแม่ของเขาหรือคุณย่าของวาสำหรับคนวัยเจ็ดสิบต้นๆ ถือได้ว่าคุณย่ายังดูสาวและกระฉับกระเฉงเลยทีเดียว “ใครบ่น ไปเรียนนาน ๆ น่ะดีละ ย่าจะได้สบายหู” เธอเอ่ยกับสองลุงหลาน “จริงเหรอคะ งั้นวากลับเลยดีมั้ย” “จะรีบกลับไปทำไมล่ะ มาช่วยย่าทำมาหากินก่อน ค่าเทอมค่าใช้จ่ายเราน่ะน้อยซะที่ไหน กว่าจะเรียนจบย่าคงต้องขายที่บรรพบุรุษละมั้ง” “คุณย่าก็…” หลานสาวตัดพ้อแต่ก็ไม่กล้าบอกว่าคุณย่าพูดเกินไปเพราะกลับมาบ้านทีไรวาก็ไถเงินคุณย่าไปมากโข “ถึงคุณย่าจะไม่คิดถึงวา แต่วาคิดถึงคุณย่านะคะ ใจจะขาดแล้วค่ะเนี่ย” หลานสาวเอ่ยเสียงเล็กเสียงน้อยขณะเดินเข้าไปกอดคุณย่า ก่อนจะมานั่งประจำที่ของตน “หมอ แม่ให้คนไปทำความสะอาดเรือนเล็กตามคำสั่งแล้วนะ คราวนี้มากันกี่คนล่ะ” “มาแค่คนเดียวครับ” “ใครมาเหรอคะ” วาเอ่ยถามก่อนจะนึกได้ว่าตนเองกำลังถามแทรกขณะผู้ใหญ่คุยกัน หลานสาวรีบหันไปส่งยิ้มน่าเอ็นดูให้คุณย่าก่อนจะโดนเอ็ด “นักศึกษาฝึกงานน่ะจ้ะ” คุณลุงหมอหันไปบอกหลานสาว “คราวนี้เป็นคนเมืองกรุงหรือเปล่า ย่าจะได้เตรียมข้าวปลาอาหารถูก” “เป็นคนจังหวัดเราเองครับ น่าจะคุ้นเคยดี” “อ้าวเหรอ ดีๆ แล้วอยู่อำเภอไหนล่ะ” “อยู่เมืองครับ ลูกชายท่านผู้ว่าดนัย” วาที่นั่งฟังอยู่หูผึ่งทันทีเมื่อได้ยินว่าเป็นลูกชายท่านผู้ว่า มันชักคุ้นๆ นะ “วาอาจจะรู้จักนะเพราะเป็นรุ่นพี่โรงเรียนเราด้วย” ไม่ผิดแน่ จะเป็นใครเป็นไม่ได้ นอกจาก…. “แล้วเค้าก็เรียนมหาลัยเดียวกับวานั่นแหละ เบลล์ บดินทร์ รู้จักมั้ย” รู้จักดีเลยค่ะคุณลุงหมอ พี่เค้าอยู่ในสมุดบันทึกวามาตั้งแต่มอสามแล้ว “คุ้นๆ นะคะ แต่แค่รางๆ ค่ะ” แม้จะดีใจจนเนื้อเต้น แต่วาก็ต้องตอบแบบไว้ตัวด้วยกลัวว่าคุณย่าจะตีหัวเอาเพราะยิ่งชอบบ่นเรื่องความไม่เป็นกุลสตรีของเธอ “ถ้าจะเอาอะไรเพิ่มก็บอกคนงานเลยนะ บุ้งก็คอยช่วยดูแลแขกของคุณหมอด้วยหล่ะ” คุณย่าหันไปกำชับหัวหน้าแม่บ้าน “ได้ค่ะคุณย่า” “วา วา!” “คะคุณย่า” “ใจลอยไปไหนล่ะแม่คุณ วันนี้พาย่าไปเก็บค่าเช่าแผงที่ตลาดด้วยล่ะ” “คุณย่าาาาาาา วาเพิ่งกลับมาเอง วาเหนื่อยมาก เรียนก็หนัก” “เมื่อกี้แกยังบอกไม่หนักอยู่เลย” “คุณย่าอ่าาาาา” หลานสาวทำหน้าย่นแต่ก็ต้องยอมไปแต่โดยดีเพราะเดี๋ยวอดได้ค่าขนมไปถลุงที่เมืองกรุง “แล้วคุณย่าจะไปกี่โมงเหรอคะ” “แดดร่มลมตกนู่นแหละ สามสี่โมง” “เจ้าค่ะคุณย่า” ใครจะรู้ว่าบ้างนะว่าเบื้องหลังสาวสวยไฮโซที่เมืองกรุงนั้นเมื่อกลับบ้านนอกมาก็คือคนงานของคุณย่าดีๆ นี่เอง ทั้งสามทานข้าวเช้าด้วยกันพลางผลัดกันถามไถ่สารทุกข์สุกดิบด้วยความคิดถึง ก่อนที่คุณลุงหมอจะไปทำงานที่โรงพยาบาล ส่วนวานั้นปากบอกขอตัวไปทำการบ้านส่งอาจารย์ แต่จริงๆ แอบไปกินขนมนอนดูหนังเล่นในห้องนอน แล้วหน้าของพี่เบลล์ก็ลอยเข้ามาในหัว หญิงสาวเดินไปหยิบสมุดบันทึกออกมาจากตู้ที่ล็อกไว้อย่างดี สมุดบันทึกตั้งแต่ตอนมอสาม เก่ามากแต่ยังอยู่ในสภาพดี วาเริ่มเปิดอ่านบันทึกตอนเป็นวัยรุ่นซึ่งก็อดขำในความไร้สาระและบ้าผู้ชายของตนเองไม่ได้ เธอหยิบรูปของชายหนุ่มสุดหล่อหน้าใสในชุดรด.ขึ้นมาดู กว่าจะได้รูปนี้มาบูชาน้ำตาแทบไหลเพราะต้องเสียเงินให้พวกเพื่อนบ้าไปเกือบห้าร้อย ชายหนุ่มในรูปนั้นถือได้ว่ารักแรกของเธอแต่ทว่าหลังจากเขาจบมอหกไปก็ต่างห่างหายไปตามทางของตน ฮือออออ ไม่ได้คุยกับพี่เบลล์มาเกือบห้าปีแล้ว แม้จะขึ้นชื่อว่าเรียนมหาลัยเดียวกันแต่ได้เจอกันน้อยมากเพราะเรียนกันคนละที่ วาคอยตามส่องโซเชี่ยลแต่ชายหนุ่มนั้นก็ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร วาเลยคิดเอาเองว่าเขาน่าจะยังโสด มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เธอทักไปหาแต่ทว่าสี่ปีแล้วที่เขาไม่เคยเปิดอ่าน แต่ครั้งนี้วาจะได้เจอพี่เบลล์อีกครั้ง แถมยังมาอยู่ใกล้ๆ กันเกือบเดือนแน่ะ “กรี๊ดดดดดดดดดด!!!” “คุณวา!!!” สาวใช้ที่กำลังถือถาดเครื่องดื่มมาเสิร์ฟตกใจกับเสียงกรี๊ด เธอส่ายหัวกับท่าทีล้นๆ ของเจ้านายสาว ดูเหมือนว่าการอบรมและความเข้มงวดของคุณย่านั้นจะทำอะไรเธอไม่ได้เลย