แผนรักจอมทระนง

บ้านหลังเล็กกะทัดรัดท้ายซอยอันเป็นที่อยู่ของสองยายหลาน “ยายจ๋า ลดาจะไปทำงานแล้วนะคะ” เจ้าของเสียงหวานเอ่ยบอกลายายชื่นหญิงชราวัย 80 ปี ที่เป็นผู้เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่แบเบาะและมีกันแค่สองคนเท่านั้น “ไปเถอะลูก เดินทางปลอดภัยนะ” เสียงแหบพร่าของหญิงชราเอ่ยตอบหลานสาว ลดาวดีหันมาไหว้ลาแล้วคว้ากระเป๋าเดินออกไปขึ้นรถเมล์ปากซอยเพื่อไปทำงานยังผับหรูใจกลางเมืองซึ่งเธอทำมาได้หลายปีแล้ว แม้เธอจะไม่อยากทิ้งหญิงชราไว้ตามลำพังด้วยยายแก่มากแล้วและมีโรคประจำตัวแต่ก็ไม่มีทางเลือกเพราะเธอต้องทำงานหาเงินมาเลี้ยงดูสองปากท้องหากแต่ยังเบาใจเพราะมีเพื่อนบ้านน้ำใจงามอยู่ใกล้ๆ ยายชื่นมองตามหลานสาวพรางรำพรึงในใจ ‘ลูกเอ๋ย... ยายแก่ลงทุกวันจะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ห่วงแต่ลดานี่แหละ เมื่อไหร่จะมีใครมาดูแลลดาให้ยายหมดห่วงสักที หากสิ้นบุญยายไปแล้วลดาจะอยู่กับใคร’ สายตาฝ้าฟางมองตามหลังหลานสาวอย่างห่วงใย 66 CLUB ผับหรูย่านทองหล่อเป็นแหล่งพักผ่อนหย่อนใจสำหรับเศรษฐีกระเป๋าหนักของเมืองไทยด้วยค่าสมาชิกรายปีแพงลิบลิ่ว การตกแต่งหรูหรามีระดับและมีความเป็นส่วนตัวสูงจึงทำให้เป็นที่นิยมของบรรดามหาเศรษฐี คนดัง แวะเวียนมาใช้บริการเสมอ ลดาวดีทำงานเป็นแคชเชียร์อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วยรายได้สูงมีทิปและสวัสดิการต่างๆ มากมายทำให้เธอสามารถเก็บเงินซื้อบ้านหลังเล็กๆ อยู่กับยายได้ เจ๊หงส์เจ้าของร้านก็แสนใจดีมีเมตตากับเธอทำให้เธอไม่คิดจะย้ายที่ทำงานไปไหน ถึงคนอื่นจะมองว่าเป็นผู้หญิงกลางคืนเป็นผู้หญิงไม่ดีเธอก็ไม่แคร์ แม้ตอนแรกที่เธอมาทำงานที่นี่เพราะไม่มีทางเลือกด้วยเรียนมาน้อยจึงได้ทำงานที่ค่าตอบแทนแทบไม่พอเลี้ยงปากท้องสองยายหลานเธอจึงเลือกมาทำงานที่สถานบันเทิงแห่งนี้ ด้วยความเมตตาจากเจ๊หงส์ที่รับเธอเข้าทำงานโดยไม่สนว่าเธอจะเรียนจบอะไรมา แม้ตอนนี้เธอจะส่งเสียตัวเองเรียนจนจบปริญญาตรีแล้วแต่ก็ยังยินดีจะทำงานอยู่ที่นี่ไม่คิดหนีไปไหน “อ้าว ลดามาแล้วเหรอ” เจ๊หงส์เจ้าของร้านเอ่ยทักทายลูกจ้างสาวเมื่อหันมาเห็นลดาวดีเปิดประตูร้านเข้ามาพอดี “สวัสดีค่ะ เจ๊” ลดาวดียกมือไหว้เจ๊หงส์สาวใหญ่วัยสี่สิบกะรัตผู้เป็นเจ้าของผับหรูแห่งนี้ “ทำไมวันนี้ร้านดูวุ่นวายจังคะเจ๊ จะมีงานอะไรเหรอคะ” ลดาวดีเอ่ยถามนายสาว “อ๋อ วันนี้จะมีการจัดงานฉลองวันเกิดไฮโซคนดังไงจ๊ะ คุณธีรภัทรเจ้าพ่อบริษัทนำเข้ารถยนต์รายใหญ่อันดับต้นๆ ของเมืองไทยเชียวนะ หล่อ รวย ครบสูตรเลยล่ะ คนอะไรก็ไม่รู้เกิดมาเพียบพร้อมไปเสียทุกอย่าง วันนี้ก็สั่งปิดชั้นบนทั้งชั้นเลยนะจ๊ะคุณธีเขาต้องการความเป็นส่วนตัวน่ะ” เจ๊หงส์ร่ายยาวบรรยายสรรพคุณลูกค้ารายใหญ่ ลดาวดีพยักหน้ารับรู้พลางคิดในใจนี่แหละหนอชีวิตคนรวยอยากได้อยากทำอะไรก็เนรมิตได้ดั่งใจเพราะลำพังแค่ค่าเหมาชั้นสองทั้งชั้นก็ไม่ใช่เงินน้อยๆ แล้ว ไหนจะค่าอาหารเครื่องดื่มอีกจิปาถะไม่แปลกที่เจ๊หงส์จะยิ้มหน้าบานเพราะงานนี้รับทรัพย์ก้อนใหญ่ แต่ก็ดีแล้วพวกพนักงานอย่างเธอก็จะพลอยได้อานิสงส์เป็นค่าคอมมิชชั่นไปด้วย เพราะเจ๊หงส์ใจดีเธอจะนำรายได้ของร้านมาคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ให้คอมมิชชั่นกับพนักงานเพื่อเป็นการกระตุ้นให้ตั้งใจทำงาน ด้วยเหตุนี้จึงไม่ค่อยมีพนักงานคนไหนลาออกไปทำงานที่อื่นเพราะจะหางานรายได้ดีๆ เจ้านายใจกว้างแบบนี้ไม่ได้ง่ายๆ นั่นเอง “อ๋อค่ะ งั้นลดาขอตัวไปเปลี่ยนชุดทำงานก่อนนะคะ” ลดาวดีเอ่ยขอตัวกับนายสาวแล้วเดินเข้าหลังร้านไปเปลี่ยนชุด “ลดา” เสียงเรียกชื่อด้วยความตื่นเต้นของเจนิตาหรือเจนเพื่อนร่วมงานและเป็นเพื่อนสนิทของเธอดังมาแต่ไกล “มีอะไรหรอเจน” ลดาวดีเอ่ยถามเพื่อนสาวออกไปเมื่อเห็นอาการตื่นเต้นผิดปรกติของเพื่อน “ก็จะอะไรซะอีกล่ะลดา รู้ไหมว่าคืนนี้มีงานอะไร” เจนิตาเอ่ยถามพลางทำตาเคลิ้มฝัน ลดาวดีพยักหน้าเพราะทราบมาจากเจ๊หงส์แล้ว “โอ๊ย ฉันล่ะตื่นเต้นจริงๆ เลยที่จะได้เจอคุณธีรภัทรตัวเป็นๆ ลดารู้ไหมว่าเขาเป็นไฮโซชื่อดังของเมืองไทยเลยนะ ทั้งหล่อ รวย ชาติตระกูลดี สาวกรี๊ดกันทั้งบ้านทั้งเมือง คราวนี้ล่ะฉันจะได้เห็นตัวจริงเป็นบุญตาสักที เคยเห็นแต่ในนิตยสารเท่านั้นเอง” ลดาวดีอมยิ้มกับความช่างฝันของเพื่อน “จ้า ขอให้เขามาหลงรักเพื่อนที่แสนดีของลดาด้วยเถอะ เพื่อนของลดาจะได้กลายเป็นซินเดอเรลลาไปเลยไง” ลดาวดีเอ่ยกระเซ้าเพื่อนอย่างอารมณ์ดี “กรี๊ด ลดาพูดอะไรก็ไม่รู้ ขอให้เขามารักจริงๆ เถอะแม่จะเซย์เยสทันทีไม่ต้องคิดเลย แต่ก็อย่างว่าแหละลดา เรากับเขามันคนละชั้นคนละโลกเลย อยู่แบบนี้ก็ดีแล้วเนอะ มีความสุขกันตามประสาของเรา” เจนิตาเอ่ยออกมาอย่างยอมรับความจริง “ใช่ เรากับเขาเหมือนอยู่กันคนละโลก เราอยู่กันตามประสาของเราแบบนี้แหละดีแล้ว” ลดาวดีเอ่ยอย่างเห็นด้วยกับเพื่อน “งั้นเดี๋ยวเจนขอไปเตรียมตัวก่อนดีกว่า ว่าจะโบ๊ะหน้าเพิ่มสักหน่อย ไปดูแลแขกระดับนี้ต้องดูดีไว้ก่อนไม่อย่างนั้นเดี๋ยวเจ๊หงส์บ่นแย่เลย” เจนิตากล่าวและเดินไปทางห้องแต่งตัว เจนิตาเป็นสาวเสิร์ฟที่ต้องใกล้ชิดแขกมากกว่าเธอซึ่งเป็นแคชเชียร์ประจำเคาน์เตอร์ไม่ได้ใกล้ชิดกับแขกมากนัก แต่ก็ยังหนีไม่พ้นแขกชีกอบางคนมาพูดจาก้อร่อก้อติกกับเธอบ้างเพราะความเมาซึ่งเธอก็ไม่ถือสาและเอาตัวรอดมาได้ทุกครั้ง เช่นเดียวกับเพื่อนสาวของเธอที่มีลูกล่อลูกชนแพรวพราวจึงสามารถเอาตัวรอดจากบรรดา เสือ สิงห์ กระทิง แรด มาได้เสมอ บนชั้นสองของผับหรูแก๊งค์หนุ่มไฮโซเพื่อนๆ ของธีรภัทรกำลังนั่งดื่มสังสรรค์รอพระเอกของงานซึ่งยังเดินทางมาไม่ถึง “ไอ้ธีมันมัวทำอะไรอยู่วะไม่โผล่หัวมาสักที”ตติยะ นักธุรกิจหนุ่มเจ้าของโรงแรมหรูที่มีสาขาอยู่ทั่วประเทศเอ่ยขึ้นเมื่อยังไม่เห็นธีรภัทรเข้ามาในงาน “เอาน่าไอ้เต้ แกจะรีบไปทำไมวะ คืนนี้ยังอีกยาวไกลโว้ย” คีตภัทรเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์พูดขึ้นพลางจิบไวน์และสอดส่ายสายตาหาผีเสื้อราตรีด้านล่างอย่างใจเย็น ลัมโบกินีสีดำมันปลาบแล่นเข้ามาจอดยังด้านหน้าของผับหรูร่างสูงโปร่งเจ้าของรถคันงามเปิดประตูก้าวลงมาพร้อมยื่นกุญแจให้พนักงานที่มีหน้าที่นำรถไปจอดก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน ทันทีที่ร่างสูงโปร่งก้าวเข้ามาในผับก็ตกเป็นเป้าสายตาของคนด้านในทันที สาวๆ ผีเสื้อราตรีมองมาอย่างเชิญชวนส่วนหนุ่มๆ มองมาด้วยความอิจฉาในรูปร่างหน้าตาและบุคลิกอันโดดเด่นของชายหนุ่ม แต่มีหรือที่ ธีรภัทร อัครโยธิน จะสนใจเพราะชินชากับการตกเป็นเป้าสายตาของผู้คนเป็นอย่างดีจึงเดินผ่านขึ้นชั้นสองไปอย่างองอาจทิ้งให้สาวๆ ด้านหลังมองตามตาปรอย “ว่าไง โผล่หัวมาได้แล้วเหรอไอ้เสือ” ตติยะเอ่ยกระเซ้าทันทีที่เห็นเพื่อน “โทษทีว่ะ ติดธุระนิดหน่อย” ธีรภัทรเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นท่าทางหงุดหงิดของเพื่อน “เอ้า มากันครบแล้วก็ได้เวลาเปิดงาน สั่งอะไรดีไอ้ธีจัดมาเลยคืนนี้ไม่เมาไม่เลิกโว้ย วันเกิดคุณธีรภัทรเศรษฐีของเมืองไทยทั้งทีต้องเต็มที่” คีตภัทรกล่าวเปิดงานพร้อมเอ่ยแซวเพื่อน “เอาเลยเต็มที่” ธีรภัทรบอกอย่างใจป้ำพลางกวาดสายตาไปด้านล่างมองบรรดาผีเสื้อราตรีกำลังวาดลวดลายกันอย่างเมามัน สายตาเขาสะดุดเข้ากับร่างบอบบางของใครคนหนึ่งซึ่งนั่งประจำอยู่ที่เคาน์เตอร์คิดเงินของร้านแห่งนี้ ถึงจะมองจากไกลๆ เขาก็สามารถเห็นความงามของร่างนั้นได้ชัดเจน ร่างอรชรอ้อนแอ้นมีส่วนโค้งส่วนเว้าในชุดเดรสเกาะอกสีแดงสดแขนกุดซึ่งเป็นยูนิฟอร์มของร้านสำหรับพีอาร์ฝ่ายต้อนรับและแคชเชียร์ประจำเคาน์เตอร์ที่ถูกออกแบบมาให้เป็นที่เจริญหูเจริญตาของคุณผู้ชายทั้งหลาย ซึ่งจะเป็นการดึงดูดลูกค้าอีกทางหนึ่ง “มองอะไรวะไอ้ธี”ตติยะเอ่ยถามพลางกวาดสายตามองตามเพื่อนลงไปด้านล่าง “สนเหรอวะ” “แล้วแกว่าน่าสนหรือเปล่าล่ะ ส่วนโค้งส่วนเว้าหล่อนดึงดูดใจชะมัด” “คนนี้ไม่ใช่หมูๆ นะโว้ย ฉันกับไอ้คีย์เคยลองหยั่งเชิงดูแล้วหลายครั้งยังเหลว” “แกทุ่มน้อยไปรึเปล่าวะ” “มากกว่าที่เคยให้คนอื่นๆ อีก แต่เขาไม่เล่นด้วยจริงๆ ว่ะ ฉันกับไอ้คีย์ก็เลยถอยในเมื่อสาวเจ้าไม่เล่นด้วยก็หาคนที่เขาเต็มใจดีกว่า” “พวกแกมองอะไรกัน” คีตภัทรถามเมื่อเห็นเพื่อนทั้งสอง มองลงไปด้านล่างอย่างสนอกสนใจเขาก็อดไม่ได้ที่จะเดินมาร่วมวงแล้วมองตามสายตาเพื่อนลงไป “อ๋อ น้องลดาคนสวย” ธีรภัทรหันขวับไปทางคีตภัทรทันที “แกไปสนิทสนมกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่” “แหม ไอ้นี่ แค่เห็นแวบแรกก็จะมาทำหมาหวงก้างกับฉันเลยเหรอวะ” คีตภัทรอดกระแนะกระแหนไม่ได้ “คนนี้ขอบายว่ะ ฉันยกให้แกเลยเขาไม่สนฉันจริงๆ” คีตภัทรเอ่ยอย่างปลงๆ เมื่อสาวเจ้าไม่เล่นด้วย “เอาอย่างนี้ดีกว่าไอ้ธี หากแกคิดว่าแกแน่จริง ถ้าแกสามารถเอาน้องเขามากกเป็นนกน้อยในกรงทองของแกได้ ฉันให้แกเลยหนึ่งล้านบาท”ตติยะท้าทายเพื่อนสนิท “ฮ่าฮ่า ฉันเกรงว่าแกจะต้องเสียเงินล้านให้ฉันฟรีๆ น่ะสิ” ธีรภัทรตอบอย่างมั่นใจในเสน่ห์ของตัวเอง “ฉันด้วยไอ้ธี ฉันจะให้แกอีกหนึ่งล้านถ้าแกทำได้” คีตภัทรขอร่วมวงด้วย “ได้เลย แกคอยดูก็แล้วกันน้องลดาจอมหยิ่งของพวกแก จะต้องมาสยบแทบเท้าฉันแน่ๆ ” “เออ แล้วพวกฉันจะคอยดู” สองเพื่อนซี้กล่าว “แล้วแกเอาน้องณิชาคนสวยไปไว้ไหนวะไอ้ธี” คีตภัทรเอ่ยถึงคู่ควงคนล่าสุดของธีรภัทรซึ่งเป็นนางแบบสาวชื่อดังและดูเหมือนว่าธีรภัทรจะควงนานกว่าใคร “เขาก็อยู่ส่วนเขาสิวะ เรามีข้อตกลงไม่ผูกมัดกันอยู่แล้ว ฉันจะไปคบใครมันก็เรื่องของฉัน” ธีรภัทรเอ่ยอย่างไม่แคร์คู่ควงเท่าไหร่นัก “เออ ฉันกลัวมันจะไม่ง่ายอย่างนั้นน่ะสิ ดูท่าเขาจะไม่ยอมปล่อยแกง่ายๆ ซะด้วย” “เอาน่า ฉันมีวิธีจัดการของฉันก็แล้วกัน” “สรุปเอาแน่ใช่ไหมคนนี้” “เออ ยากๆ อย่างนี้เร้าใจดี อยากรู้เหมือนกันว่าจะแน่แค่ไหน ว่าแต่พวกแกเถอะเตรียมเสียเงินให้ฉันได้เลย” ธีรภัทรตอบอย่างมั่นใจ โดยไม่รู้เลยว่าในภายภาคหน้าไม่นานนับจากนี้เขาจะยอมสละทุกอย่างแม้แต่ชีวิตเพื่อแลกกับเธอ “สวัสดีค่ะหนุ่มๆ เป็นไงบ้างคะ มีอะไรขาดเหลือให้เจ๊ดูแลไหมคะ” เจ๊หงส์เข้ามาถามความต้องการของแขกวีไอพีของร้านอย่างเอาอกเอาใจ “โอ๊ย ระดับเจ๊หงส์คนสวยทั้งทีไม่มีพลาดอยู่แล้วครับ บริการประทับใจจริงๆ ” ตติยะปากหวานเอ่ยยอเจ้าของร้านสาว ใหญ่อย่างคุ้นเคยกันดี “แหม คุณเต้เนี่ยปากหวานตลอดจริงๆ มิน่าล่ะสาวๆ ถึงติดตรึมกันทั้งบ้านทั้งเมือง” “โอ๊ย ผมหรือจะสู้คุณชายธีเขาได้ รายนี้มีรางวัลหนุ่มโสดในฝันแห่งปีการันตีเลยนะครับเจ๊” “แหม ที่มีอยู่ในสต็อกของแกก็ไม่ใช่น้อยๆ เลยนะไอ้เต้ระวังเหอะสักวันรถไฟจะชนกัน” ธีรภัทรเอ่ยขัดคอ “ไม่มีทางโว้ยมือชั้นนี้แล้ว” ตติยะคุยโว “แล้วนี่อยากได้น้องๆ มานั่งเป็นเพื่อนหรือเปล่าคะ” เจ๊หงส์หมายถึงพีอาร์สาวๆ ของร้านที่มีหน้าที่คอยดูแลแขกอย่างใกล้ชิด แต่การที่จะไปต่อกับแขกหรือไม่นั้นเป็นสิทธิ์ของเจ้าตัวไม่มีการบังคับ เพราะร้านของเจ๊หงส์ปราศจากการค้าประเวณีร้อยเปอร์เซ็นต์ “ผมอยากได้คนโน้นเจ๊จัดให้ได้ไหมล่ะครับ” ธีรภัทรมองไปที่ลดาวดีที่นั่งประจำเคาน์เตอร์คิดเงินอยู่ “อุ๊ย คนนี้ไม่ได้เด็ดขาดค่ะ น้องเขาเป็นเด็กดีนะคะคุณธีลองดูคนอื่นดีกว่านะคะ คนนี้เจ๊ขอไว้หนึ่งคน” เจ๊หงส์รีบปฏิเสธทันทีเพราะรู้ดีว่าลดาวดีไม่ชอบมาสุงสิงกับแขกมากนัก หญิงสาวจะทำหน้าที่เป็นแคชเชียร์อย่างเดียวเท่านั้น “ถ้าไม่ได้คนนี้ผมก็ไม่สนคนอื่น” ธีรภัทรปฏิเสธทันที “แหมคุณธีขา น้องๆ ด้านล่างก็สวยๆ หลายคนนะคะ ลองมองดูสักคนก็ได้ ต้องมีถูกใจบ้างแน่ๆ เดี๋ยวยังไงเจ๊ขอตัวไปดูแขกด้านล่างก่อนนะคะ” เจ๊หงส์รีบขอตัวเลี่ยงออกไปทันทีเพราะคงไม่ดีนักหากจะพูดปฏิเสธต่อไปให้ลูกค้าวีไอพีระดับนี้ไม่พอใจ “เห็นไหมไอ้ธี ฉันบอกแล้วว่าน้องเขาไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่า” ตติยะเอ่ยย้ำอีกครั้งเพื่อให้เพื่อนเปลี่ยนใจ “ฉันจะคอยดูว่าน้องลดาของพวกแกจะดีแตกเมื่อไหร่” ธีรภัทรเอ่ยอย่างหมายมาด “น้องๆ มาทางนี้หน่อย” ธีรภัทรกวักมือเรียกเด็กเสิร์ฟที่คอยบริการเครื่องดื่มเข้ามาหา “พี่ฝากไปให้ผู้หญิงที่นั่งที่เคาน์เตอร์นั่นหน่อย” ธีรภัทรยื่นนามบัตรสีทองสวยหรูที่เขียนด้วยลายมือสวยงามด้านหลังไว้ว่า ‘ผมสนใจคุณนะ’ มอบให้เด็กเสิร์ฟนำไปให้ลดาวดี “อ๋อ พี่ลดา ได้ครับๆ ผมจะเอาไปส่งให้ถึงมือเลย” “ขอบใจมาก” ธีรภัทรกล่าวพลางยื่นแบงก์สีเทาให้หนึ่งใบเด็กเสิร์ฟรีบโค้งรับอย่างนอบน้อม “ไอ้นี่มันเอาจริงโว้ย” ตติยะแซวเพื่อน “ฉันบอกแล้วไงว่าพวกแกเตรียมเสียเงินให้ฉันได้เลย” “เออ ถึงวันนั้นฉันจะเตรียมเช็คเงินสดไว้ให้แกตรงหน้าเลย” คีตภัทรกล่าวอย่างมั่นใจว่าเพื่อนไม่มีทางทำสำเร็จ โดยคาดไม่ถึงว่าบางครั้งโชคชะตาก็ชอบเล่นตลกกับมนุษย์เหมือนกัน “พี่ลดาครับ คุณธีรภัทรฝากนี่มาให้ครับ” บริกรหนุ่มส่ง นามบัตรของธีรภัทรให้ลดา “อะไรเหรอเต๋า” ลดาวดีเอ่ยถามบริกรหนุ่มรุ่นน้อง “เอ่อ พี่ลดาดูเองดีกว่าครับ ผมขอตัวไปทำงานก่อน” บริกรหนุ่มกล่าวแล้วเดินออกไปทันที ลดาวดีรับนามบัตรมาเมื่อพลิกเจอข้อความด้านหลังก็อึ้งไปทันที หญิงสาวตอบตัวเองไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร เธอเคยเห็นธีรภัทรจากสื่อต่างๆ ที่เจนิตาเพื่อนสนิทนำมาให้ดูพร้อมบรรยายด้วยความชื่นชม เธอยอมรับว่าเขาดูดีมากจนเกินกว่าผู้หญิงคนใดจะปฏิเสธ แต่ด้วยคิดมาเสมอว่าชายหนุ่มอยู่ไกลเกินเอื้อมและอยู่คนละสังคมไม่มีทางจะมาพบเจอกันได้จึงไม่ได้สนใจเท่าไหร่นัก แต่วันนี้โชคชะตากำลังเล่นตลกอะไรกับชีวิตของเธอกัน “ลดาดูอะไรอยู่หรอ” เจนิตาเอ่ยถามเมื่อเห็นเพื่อนสนิทนั่งอึ้งจ้องกระดาษเคลือบสีทองสวยงามในมือจึงฉวยโอกาสหยิบมาดู “ตายแล้ว เป็นไปได้ยังไงกัน คุณธีรภัทรเขาสนใจเธอ” เจนิตาเอ่ยอย่างตื่นเต้น “เอ่อ ลดา... ลดาว่าเขาคงล้อเล่นน่ะ” ลดาวดีเอ่ยอย่างแบ่งรับแบ่งสู้ “อะไรกันลดา คุณธีเขาไม่รู้จักเธอซะหน่อยจะมาเล่นแบบนี้ได้ยังไง อีกอย่างคนระดับนั้นเขาไม่ทำแบบนี้หรอกถ้าไม่สนใจเธอจริงๆ สู้เอาเวลาไปหว่านเสน่ห์ใส่คนอื่นไม่ดีกว่าเหรอ” เจนิตาออกความเห็น “ลดาขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะเจน” ลดาวดีเอ่ยขอตัวไปสงบสติอารมณ์ในห้องน้ำทันทีเมื่อหมดคำจะโต้แย้งกับเพื่อนสนิทได้ เจนิตามองตามหลังเพื่อนไปอย่างครุ่นคิด อีกใจหนึ่งก็ดีใจกับเพื่อนที่ผู้ชายเพียบพร้อมอย่างธีรภัทรมาสนใจ แต่อีกใจหนึ่งก็ห่วงเพราะไม่รู้ว่าเขาจะจริงจังกับเพื่อนเธอแค่ไหน