“ถ้าพี่ยังบอกว่าอร่อย งั้นพี่แมทก็ต้องชอบแน่เลย” ร่างเล็กแอบพึมพำเสียงแผ่วเบาแต่ไม่ว่าพูดเบาแค่ไหนยังไงคนหูดีอย่างเขาก็ยังคงได้ยินอยู่ดี
‘อีกแล้วเธอพูดถึงพี่ชายของเขาอีกแล้ว พูดออกมาได้ทั้งๆที่ตัวเองก็มีผัวนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคน’
“พี่มองอะไร รีบกินซิคะจะได้รีบกลับ มันเริ่มดึกแล้วนะคะ!” ร่างเล็กเปรยตามองคนพี่ที่กำลังมองจ้องเธออยู่ด้วยสายตาที่โคตรจะคาดเดายาก เธอบอกให้เขารีบกินจะได้รีบกลับเพราะตอนนี้มันค่อนข้างดึกมากแล้วแต่เหมือนเขากำลังคิดอะไรอยู่จึงไม่ได้ยินเสียงของเธอ
“พี่มิว..” คนตัวเล็กเปล่งเสียงเรียกชื่อเขาอีกครั้ง
“หืมม” คนพี่เริ่มรู้สึกตัวจึงส่งเสียงขานรับ
“พี่แมท..ช่วงนี้เขางานยุ่งมากเลยเหรอคะ?” มายูกลั้นใจถามไปถึงพี่แมทว่าที่คู่หมั้นของตัวเอง ถ้าอยากรู้ว่าเขายุ่งหรืออะไรก็คงต้องถามกับน้องชายของเขานี่แหละที่ดูแล้วน่าจะใกล้ชิดกับพี่เขามากที่สุด
“ก็ยุ่งนะ ทำไมเหรอ?” มิวนิคหรี่ตามอง
