“พ...พะ...พญา! นั่นมัน !!...” เธอกรี๊ดลั่นเมื่อเห็นหางของเขาเต็มตา ชายหนุ่มหันขวับมองด้านหลังตัวเอง วินาทีนี้ เขาช็อคยิ่งกว่าเธอหลายเท่านัก
“ฉิบหาย...” เขาผละออกจากร่างกายเธอ ใบหน้าคร้ามซีดเผือด หัวใจเต้นแรงกว่าตอนร่วมรักกับเธอเสียอีก “ที่รัก...คือ...อะ...เฮ่อ”
“หาง!!!...แล้ว...ดวงตา!!!...ดวงตาของคุณ! นี่มันอะไรกันคะ นี่มันอะไร!!!”
ดวงตาของเขากลายเป็นสีเหลืองอำพัน นัยน์ตานั้นเฉกเช่นเดียวกับสัตว์เลือดเย็น
“พญา!”
มนุษย์อย่างเขามีดวงตาและหางเช่นเดียวกับจระเข้ได้ยังไง
“โอว...”
พระเจ้าช่วย...เธอรู้แล้วว่าเขามันก็แค่สัตว์เดรัจฉาน...เขาถอยหลังออกไปหลายก้าว เพื่อให้ห่างจากตัวเธอ เขากลัวเธอจะสติแตกจนเป็นบ้าไป
“ผะ...ผม...ผมขอโทษ...ผมจะไม่มาให้คุณเห็นหน้าอีกแล้ว ผม...”
พญาสาวเท้าเร็วรี่ไปที่หน้าโพรงถ้ำ ตั้งใจจะกระโดดลงน้ำแล้วหายไปตลอดกาล ทว่า ไม่ทันที่เขาจะกระโดด...เขาถูกขัดขวางเสียก่อน
