“คุณทำตัวเหมือนไม่ค่อยรักตัวเองเลยนะคะ”
“งั้นเหรอ”
“ใช่ค่ะ ฉันเห็นพฤติกรรมของคุณหลายครั้งแล้วอดเป็นห่วง....” เธอชะงัก รีบหุบปากเสีย
“เป็นห่วง? ผมได้ยินว่าคุณเป็นห่วงผมเหรอ”
“เอ่อ...ก็ในฐานะหมอกับคนไข้นั่นแหละค่ะ”
“อ๋อ” เขายิ้มกริ่ม
“ยิ้มทำไมคะ”
“ก็คนมีความสุข” ขาดคำนั้น เขาร้องเสียงหลง “โอ๊ย! นี่คุณทำอะไรผมเนี่ย?”
“ฉันก็กำลังล้างแผลให้คุณอยู่ไงคะ”
“ล้างแผลหรือสร้างแผลเพิ่มให้”
“ทนหน่อยสิคะ แผลไม่ติดเชื้อก็บุญเท่าไหร่แล้ว”
“ติดเชื้อก็ดีเหมือนกัน จะได้มาหาหมอบ่อยๆ”
“พูดอะไรของคุณ เรียบร้อยแล้วค่ะ” เพราะเธอลุกเร็วจึงไม่ทันระวังตัว สาวสวยเกิดพลาดสะดุดขาตัวเองแล้วล้มเข้าใส่เขาอย่างจัง
“ว๊าย!” ชายหนุ่มคว้าหมับรับร่างอรชรไว้
“เป็นอะไรมั้ยคุณ”
หญิงสาวเงยหน้ามองใบหน้าคร้ามซึ่งอยู่ในระยะใกล้ชนิดหายใจรดต้นคอ เมื่อตาสบตา หัวใจก็พลันเต้นรัวเร็วรี่
“อ่า...ไม่ค่ะ ไม่เป็นไร...ขอโทษนะคะ
