งูสาวหลายตัวพยายามจะเกาะลัดท่อนขาเขาไว้ เพื่อให้เขาได้สำเร็จความใคร่กับพวกเธอ
เขาสลัดพวกงูหื่นทิ้งเช่นเคย แล้วมุ่งหน้าไปยังสุดลำธาร ที่ซึ่งเป็นจุดนัดหมายระหว่างเขากับเธอ
“นาเคนทร์” สาวสวยกายเปลือยเปล่านั่งรอเขาอยู่ที่ริมธารน้ำอันดำมืด แสงสว่างจากดวงจันทร์สาดผ่านช่องเล็ก ๆที่อยู่เหนือศีรษะของเธอลงมา
แสงจันทร์อาบคลุมกายสาวให้ยิ่งผุดผ่องนวลสวย เขาเห็นแล้วอดใจรอไม่ไหวเสียจริง
“นรคี”
“ชู่” เธอยกนิ้วชี้ขึ้นทาบปาก “เดี๋ยวใครได้ยินเข้า”
เขายิ้มพราย ก่อนสาวเท้าเดินเข้าไปใกล้ร่างอ้อนแอ้น แต่เต็มไม้เต็มมือ
“คุณกลัวอะไร”
“กลัวทุกอย่าง รวมทั้งท่าน” สายตาคมกริบตวัดขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตรของเขา
“กลัวอะไรผม”
“กลัว...กลัวว่าจะร้อง...เหมือนที่พี่นิรคาร้องออกมา”
เขาหัวเราะ “เด็กน้อย ไร้เดียงสาซะจริง”
“ข้าจะเจ็บมั้ย”
“เจ็บสิ”
เธอมีสีหน้าหวาดกลัวเล็กน้อย แต่แววตาอยากรู้อยากเห็นนั้นแจ่มช
