หลายวันต่อมา...
เพราะใกล้จะสอบในอีกไม่กี่วัน หลายวิชาก็จบหลักสูตรไปแล้วทางโรงเรียนก็เลยไม่ได้เคร่งครัดอะไรมาก อนุญาตให้นักเรียนกลับบ้านก่อนเวลาเลิกเรียนปกติได้ วันนี้จึงเป็นอีกวันที่นิรดาได้กลับบ้านตั้งแต่บ่ายสามโมง
“นิ่ม” เสียงเรียกทำให้นิรดาเงยหน้าขึ้นมอง เมื่อเห็นเป็นรินรดีหรือว่าเรนนี่เพื่อนร่วมห้องเรียนที่เคยทำงานกลุ่มด้วยกันอยู่หลายครั้งก็ยิ้มให้ ก็อย่างที่บอกว่าเธอมีเพื่อนไม่มาก ถ้าถามว่าเธอสนิทกับใครมากที่สุดในห้องก็ต้องบอกว่าเรนนี่เป็นเพื่อนที่เธอคุยด้วยมากที่สุด
“เรนนี่”
“จะไปไหนเหรอ เราเห็นเธอขึ้นรถไฟฟ้าหลายวันแล้ว ว่าจะถามแต่ก็ไม่เคยทัน เธอลงก่อนทุกครั้ง”
“เราจะกลับบ้านน่ะ”
“อ้าว แล้วบ้านเธอไม่ได้อยู่ตรงตลาดแล้วเหรอ” รินรดีสงสัย เรียนห้องเดียวกันมาสามปีเธอก็พอจะรู้ว่าเพื่อนคนไหนบ้านอยู่แถวไหน อาจจะไม่ได้รู้ทั้งหมดแต่ก็ถือว่ามากในระดับหนึ่ง นั่นก็เพราะเธอเป็นหนึ่งในกรรมการ
