ตอนที่ : 07 อย่าทำแบบนี้อีก
1260 Words
ตึง!!
ชายหนุ่มผลักประตูเข้าไปอย่างแรง ทำให้ทุกคนที่กำลังนั่งเล่นอยู่ในห้องระหว่างรอเข้าเรียนต่างพากันตกใจและหันมามองพร้อมกันในทีเดียว ก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้าไปตรงกลุ่มของหญิงสาวหน้าตาดีคนนึง
เธอมองหน้าเขาและยิ้ม เพราะการที่เอ็มเจจะเดินตรงเข้ามาหาเธอเลยแบบนี้มันแทบจะไม่มีเลย เพราะฉะนั้นเธอถึงต้องทำให้เหมือนว่าเขาเข้ามาหาเธอเพราะคิดอะไรด้วย และเห็นว่าเธอเป็นคนสำคัญในสายตา
“เอ็มมาชวนไปกินข้าวเหรอ?” เธอพูดด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม ทั้งที่รู้แล้วว่าสายตาที่อีกฝ่ายใช้มองมันกำลังบ่งบอกว่าเขาโกรธมากขนาดไหน แต่เธอก็ยังทำใจดีสู้เสือไว้อยู่
“เธอทำแบบนี้ได้ยังไง!?” เอ็มเจพูดเสียงต่ำ พร้อมกับจ้องเขม็งไปที่หญิงสาวตรงหน้าด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว
“เฮ้ยไอ้เอ็มใจเย็นๆ ก่อน” เพื่อนที่มาด้วยพยายามช่วยปราม เพราะรู้ดีว่าถ้าเอ็มเจโกรธจนระเบิดลงมันเป็นแบบไหน
“ทะ ทำอะไร เอ็มพูดถึงเรื่องอะไรเหรอ?”
“นั่นสิ นายเป็นอะไรเนี่ย จู่ๆ ก็เข้ามาหาเรื่อง ไปกินรังแตนที่ไหนมา” เพื่อนในกลุ่มของเธอพูดขึ้น
“ฉันพูดถึงเรื่องอะไรอยู่ พวกเธอน่าจะรู้ดีนะ”
พอได้ยินเขาพูดแบบนั้นพวกเธอก็หน้าถอดสีกันไปเลย ถึงจะไม่ยอมรับแต่การกระทำและสีหน้าของพวกนี้ในตอนนี้มันก็เป็นคำตอบได้ดีแล้ว
“พวกเธอทำแบบนั้นได้ยังไง เธอทำร้ายคนบริสุทธิ์แบบนั้นได้ยังไง”
“อะ เอ็มใจเย็นๆ ก่อนนะ มันไม่มีอะไรจริงๆ นะ นายกำลังเข้าใจผิด”
“ผิดเหรอ? คลิปถ่ายไว้ชัดเจนขนาดนี้จะผิดได้ยังไง เธอถ่ายคลิปและตัดต่อเอาลงเพื่อให้คนมองว่าข้าวฟ่างผิดว่าแย่งฉันไปจากเธอ เธอทำแบบนั้นเพื่ออะไร อยากให้คนเข้าใจว่าฉันเป็นแฟนของเธอเหรอ?”
“…..”
“ข้าวฟ่างเป็นเด็กดีน่ารัก ไม่เคยแย่งแฟนของใคร เพราะฉันไม่ใช่แฟนของเธอ”
“พูดอะไรน่ะเอ็ม เราเหมาะสมกันจะตายไปนะ มีแต่คนอยากให้เราคบกันทั้งนั้นนะ” เธอพูดพร้อมกับมองไปรอบๆ ตัวเองด้วยท่าทางที่เขินอาย เพราะกำลังถูกผู้ชายปฏิเสธต่อหน้าเพื่อนร่วมห้องคนอื่นๆ มันเป็นเรื่องน่าอายสำหรับเธอมาก
“ฉันไม่เคยคิดแบบนั้น ก่อนที่เธอจะไปหาเรื่องใครต่อใคร ควรจะดูตัวเองก่อนนะ”
“เด็กนั่นมันสำคัญอะไรนักหนาอะ ทำไมเอ็มต้องมาออกตัวแทนขนาดนี้ด้วย เพลงยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยนะ”
“…..” เขาไม่ตอบ แต่หยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดคลิปที่ถูกตัดต่อลงในทวิตเตอร์ของมหาวิทยาลัยแทน ถึงต้นทางจะลบคลิปไปแล้วแต่ก็ยังมีคนเซฟเก็บไว้ได้ทันอยู่ “ทีนี้ยังจะปฏิเสธอีกไหมว่าไม่รู้เรื่อง ในคลิปมันเป็นเสียงของเธอนะ”
“แต่ในคลิปก็มีแต่เด็กนั่นและก็เพื่อนนะที่ต่อว่าเพลง”
“ก็เพราะว่ามันถูกตัดต่อไง ไม่มีใครรู้ว่าก่อนหน้านั้นเกิดอะไรขึ้น มันมีแต่คลิปแค่ช่วงท้ายๆ และถูกตัดต่อออกไปบางส่วนด้วย เธอคิดว่าฉันโง่เหรอเพลง”
“เด็กนั่นมันมีความสำคัญอะไรกับเอ็มกันแน่ ทำไมเอ็มถึงได้ดูเป็นห่วงเด็กนั่นขนาดนั้น”
“เธอไม่จำเป็นต้องรู้อะไร สิ่งที่เธอควรรู้และทุกคนต้องรู้ข้าวฟ่างเป็นเด็กนิสัยดี ไม่เคยแย่งแฟนของใคร เพราะฉันไม่ใช่แฟนของเพลงและก็ไม่มีโอกาสที่จะได้เป็นด้วยมันจะไม่มีวันนั้น” เสียงของเอ็มเจเหมือนจะครองไปทั้งห้อง เพราะไม่มีใครกล้าพูดอะไรเลย ทุกคนต่างตั้งใจฟังกันและก็ไม่มีใครกล้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายคลิปหรือถ่ายรูปด้วย
“เอ็มเจ...”
“อย่าทำแบบนั้นอีก ฉันเตือนเธอด้วยความหวังดี เพราะฉันไม่สนว่าเธอจะเป็นลูกของใครและใหญ่มากแค่ไหน ถ้ามันไม่ยุติธรรมกับฉันและข้าวฟ่างฉันก็ไม่ยอมเด็ดขาด”
“หยุดพูดถึงเด็กคนนั้นต่อหน้าเพลงเดี๋ยวนี้นะเอ็ม!”
“ฉันไม่หยุด เธอจะได้รู้ไงว่าเธอไม่ควรยุ่งกับใคร”
“ทำไมเอ็มไม่คิดบ้างล่ะว่าเด็กนั่นจะมาหาเรื่องเพลงก่อน เด็กนั่นมาเข้าห้องน้ำที่คณะของเราเหมือนตั้งใจมาโดยเฉพาะ”
“เพราะฉันรู้จักข้าวฟ่างดีไงล่ะ”
“ถ้างั้นข่าวที่มีคนพูดมาเอ็มไปรับไปส่งเด็กนั่นที่โรงเรียนเก่าก่อนที่เด็กนั่นจะย้ายมาเรียนต่อที่นี่ก็เป็นเรื่องจริงสินะ”
“ใช่ เรื่องจริง”
เขาไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องไม่ยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาแทบจะอยากพูดออกไปใจจะขาดว่าเขาและเธอเป็นอะไรกัน แต่เพราะเธอได้ห้ามเอาไว้เขาจึงไม่กล้าพูด
เอ็มเจเดินออกมาจากห้องที่จะต้องเข้าเรียน แน่นอนว่าเขาไม่มีอารมณ์เรียนหรอก ยิ่งข้าวฟ่างเป็นแบบนั้นอีกเขาก็ยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ ไม่ใช่หงุดหงิดเธอแต่หงุดหงิดที่ตัวเองไม่ได้จัดการอะไรให้มันดีกว่านี้และเร็วกกว่านี้ เพราะคลิปมันก็อาจจะไม่ถูกนำลงโซเชียลและกลายเป็นไวรัลดัง
"มึงจะไปไหนวะไอ้เอ็ม"
"ถ้ามึงไม่อยากไปกับกูมึงก็กลับไปเรียน วันนี้กูไม่เข้าเรียน"
"นี่มึงโกรธเพลงขนาดถึงกับจะไม่เข้าเรียนเลยเหรอวะ"
"แล้วมึงคิดว่ากูควรโกรธไหม สิ่งที่เพลงทำมันไม่ถูกต้อง การทำให้คนอื่นเขาต้องเสียหน้า เสียชื่อเสียงมันควรแล้วเหรอวะ"
"แต่ใครๆ ก็รู้รวมถึงตัวกูก็รู้ด้วยว่าเพลงคิดยังไงกับมึง"
"และมึงก็ควรจะรู้ว่ากูไม่เคยคิดอะไรกับเพลงเลยแม้แต่นิดเดียว
"กลับเข้าไปเรียนเถอะถ้ามึงอยากแดกเหล้าเดี๋ยวคืนนี้กูพาไป"
"กูไม่ได้อยากจะแดกเหล้ากูแค่ไม่มีอารมณ์เรียน"
"....."
เอ็มเจเดินไปที่รถและก็ขับออกไปในทันที วันนี้เขาไม่มีอารมณ์ที่จะทำอะไรเลยแม้กระทั่งเรียน เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นมันทำให้เขาหงุดหงิดจนไม่อยากจะทำอะไรเลยแบบนี้ จะไปอธิบายให้กับข้าวฟ่างฟังเธอก็คงจะยังไม่อยากคุยกับเขาหรอก เพราะแค่โทรไปเธอก็ยังไม่อยากรับสายเลย
เขาขับรถไปเรื่อยๆ จนกระทั่งหยุดอยู่ตรงพื้นที่ว่างแห่งนึง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรออกไปหาหญิงสาวที่เขาอยากจะได้ยินเสียงในตอนนี้ แต่ไม่ว่าจะโทรไปเท่าไรเธอก็ไม่ยอมรับสายเลย
ครืด ครืด ครืด
ครืด ครืด ครืด
ถ้าเรื่องนี้จะโทษว่าใครผิดก็คงจะเป็นเขาเองที่ไม่ยอมจัดการอะไรให้มันชัดเจนไปมากกว่านี้
เป็นเพราะเขาเองที่ทำให้มันเกิดเรื่องบานปลายไปแบบนี้ และข้าวฟ่างก็เป็นคนที่ชอบคิดมากชอบน้อยใจกับเรื่องเล็กๆน้อยๆ ด้วย มันอาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับคนอื่น แต่มันเป็นเรื่องใหญ่เสมอสำหรับคนที่ชอบคิดมากอย่างเธอ
- Writer
