วันต่อมา
ข้าวฟ่างมาเรียนของเธอตามปกติเหมือนอย่างทุกวัน และก็มีสายตาของคนที่ชอบนินทาคนอื่นเป็นกิจวัตรประจำวันมองมาที่เธอ ซึ่งมันก็เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเธอไปแล้ว ไม่โดนใครมองนี่สิแปลก แต่ละวันต้องมีเรื่องมาให้เธอได้ปวดหัวได้ตลอด
“ข้าวฟ่าง!”
“อีกละ วิ่งมาแบบนี้ต้องมีอะไรอีกแน่ๆ” เธอถอนหายใจออกมา เพราะมันต้องมีเรื่องอะไรแน่นอนเพื่อนสนิทของเธอถึงได้วิ่งมาหาด้วยอาการที่ตื่นตระหนกแบบนี้
“มีสิ เรื่องใหญ่ด้วย คนพูดกันให้แซ่ดเลยนะแก”
“เฮ้อ...จะมีบ้างสักวันไหมที่ฉันจะเดินเข้ามาเรียนแบบปกติไม่ต้องรับรู้เรื่องอะไรให้มันวุ่นวายใจ” ข้าวฟ่างทำหน้าเหมือนเธอกำลังเบื่อหน่ายเอามากๆ กับเรื่องที่เกิดขึ้น
ไม่ได้โกรธเต็มดาวหรอก เพราะรู้ว่าเพื่อนสนิทเป็นคนแบบไหน เธอไม่ใช่คนที่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น แต่ที่เต็มดาวยุ่งมันเป็นเรื่องของเพื่อนสนิทเนี่ยสิ
“ถ้าเขาจะนินทากันก็ปล่อยไปเถอะ คนบางคนก็ทำได้แค่นั้
