เวนิกามองทีมพีอาร์ที่มีสีหน้าและอารมณ์ไม่ต่างจากคนพูดสักเท่าไร แล้วมองเลยไปยังผู้อำนวยการฝ่ายศิลปินดาราที่เข้ามาควบคุมด้วยตัวเอง อยากจะบอกคนพวกนั้นเหลือเกินว่าคนที่นำความซวยมาให้ก็ยืนยิ้มร่าอยู่ตรงนั้นไงละ
“เบาๆ หน่อย เดี๋ยวบอสมาได้ยินเข้าก็ตกงานหรอก นั่นเด็กคนโปรดเลยนะ” ลลิตาตีแขนพนักงานพีอาร์สาวเป็นเชิงเตือน
“ก็จริงนี่คะคุณลิต้า ยัยนั่นก็แค่สวย แต่ไม่รู้ว่าขายใครมาบ้าง พรุนไปหมดแล้วมั้ง ไม่รู้บอสไปสนใจได้ยังไง สู้คุณลิต้าก็ไม่ได้ ทั้งสวยทั้งเก่ง แถมยังเข้าใจบอสมากกว่าใคร เหมาะสมกับบอสมากกว่าผู้หญิงคนไหนๆ ทั้งนั้น”
“พูดไปเรื่อย” ลลิตาเอ่ยเสียงดุ แต่มีแววพอใจเจืออยู่ไม่น้อย แม่พนักงานขี้ประสบเลยกำเริบเสิบสานยิ่งใส่ไฟเธอเพื่อเอาใจหล่อน
“พูดก็พูดเถอะค่ะ แยมว่ายัยนั่นต้องจงใจปล่อยข่าวเองแน่ๆ เผลอๆ จะปล่อยตัวให้ท้องด้วย ตั้งใจจะจับบอสให้อยู่หมัด คิดตื้นๆ ก็แค่มารหัวขนคนเดียว คิดว่าบอสเขาจ
