หญิงสาวหลุบตาอย่างจำนน การหนีไปจากเขาไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ หากไม่คิดให้ดี วางแผนให้รอบคอบรัดกุมมากพอ เกรงว่าชีวิตของพี่ชายเธอจะพบกับหายนะที่คาดไม่ถึง เพื่อเวไนยและเพื่อตัวเอง เธอต้องอดทนให้มากกว่านี้
ทนไม่ได้ก็ต้องทน!
จนกว่าจะถึง...วันที่เธอเป็นอิสระอย่างแท้จริง
ลองประเมินดูแล้วว่าเธอเป็นแค่ไม้จิ้มฟัน ไม่ควรเลยที่จะไปงัดไม้ซุงแบบเขา เวนิกาจึงเก็บงำความแค้นในดวงตาซุกซ่อนไว้ในก้นบึ้งซอกที่ลึกที่สุดของหัวใจ เงยหน้าสบตากับเขาอีกครั้งด้วยแววอ่อนหวาน ท่าทีโอนอ่อน สีหน้าเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกผิด
“ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ แค่หงุดหงิดไปหน่อย”
เห็นสีหน้าแปลกใจของปรินธร คาดไม่ถึงว่าเธอจะเปลี่ยนท่าทีเหมือนจิ้งจกเปลี่ยนสีรวดเร็วขนาดนี้ เวนิการีบทำคะแนนด้วยการแนบหน้าซุกซอกคอ บดเบียดเนื้อตัวซุกไซ้ออดอ้อนหาไออุ่น ยกสองมือโอบกอดกระชับรอบลำคอเขาอย่างสนิทชิดเชื้อ
“ฉันน้อยใจที่คุณสนใจแต่คู่หมั้น ไม่สน
