หญิงสาวมองดูใบหน้าชายหนุ่มด้วยความสั่นกลัว เพราะคนที่อยู่ตรงหน้านั้นเป็นถึงมาเฟีย และกว่าเธอจะได้สติก็มาอยู่ในอ้อมแขนของเขา แถมยังอยู่ในรถของเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“คุณ ปล่อยหนูไปเถอะนะ หนูกลัวแล้ว หนูจะไม่ทำแบบเมื่อวานอีกแล้วค่ะ”
หญิงสาวพนมมือขอความเห็นใจจากมาร์คอฟ แต่ทว่ามาร์คอฟได้ยินก็จ้องมองที่ใบหน้าเธออย่างเขม็งและถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา
“เงียบ และมีสติหน่อย น้ำแข็ง” ชายหนุ่มยกมืออีกข้างกุมขมับตัวเองด้วยความปวดหัว
“วูฟ ออกรถ”
“ครับนาย”
“คะ คุณจะไปไหนคะ??” หญิงสาวถามด้วยความหวาดกลัว
“ไปโรงพยาบาล” เมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้นก็น้ำตาคลอออกมาทันที และใช้มือกระตุกเสื้อสูทของมาร์คอฟเบาๆ
“อะไรอีก??” มาร์คอฟมองหน้าหญิงสาวอย่างไม่เข้าใจ นี่ยัยนี่ร้องไห้เป็นอย่างเดียวเหรอ อยู่กับเขานี่ไม่ยิ้มบ้างหรือยังไง
“น้ำแข็งไม่อยากไปโรงพยาบาล”
“ทำไม”
“น้ำแข็งกลัวค่ะ”
นี่เขาลืมไปได้ยังไงว่ายัยน
