ตอนที่ 7 ยาขม
719 Words
“คุณทำอะไรของคุณ บ้าที่สุดเลย” หญิงสาวด่าทอเขาออกไป และรีบเอามือเช็ดริมฝีปากของตัวเอง แล้วคว้าแก้วเตกีล่าที่วางอยู่บนโต๊ะ ขึ้นมาดื่มทันที
“เห้ย!!!” มาร์คอฟตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นว่าเธอนั้นยกแก้วเหล้าของตนดื่มเข้าไปแล้ว
และเมื่อเธอสัมผัสรสชาติที่ขมของเหล่าเข้าไปปากก็เบ้หน้าออกมาเหมือนคนจะร้องไห้ทันที
“ฮือออ ทำไมมันขมอย่างนี้คะ??” น้ำแข็งที่ก่อนหน้านี้รู้สึกว่าน้ำลายของตัวเองขมจากที่ชายหนุ่มป้อนยาเธอ เธอก็คิดว่าการดื่มน้ำตามจะทำให้หายขม แต่ทว่าเหล้าแก้วนี้มันกลับขมกว่าเดิมเป็นอีกเท่าตัว แถมเมื่อกลืนลงไปในลำคอก็รู้สึกเหมือนโดนแผดเผ่าเข้าไปในท้องของเธอ
“ใครบอกให้เธอดื่มเหล้ากับยา ห๊ะ!!!” มาร์คอฟหัวเสียเป็นอย่างมาก ‘ยัยเด็กนี่ไม่รู้เรื่องขนาดนี้เลยเหรอ’ เขากุมขมับและคิดอยู่ในใจ
“ขะ ขอโทษค่ะ แก้วเหล้าแก้วนี้ หนูจะจ่ายเองนะคะ ฮือออ” เธอร้องไห้ออกมาต่อหน้าชายหนุ่มอย่างไม่อาย เมื่อมาร์คอฟเห็นก็งงเป็นไก่ตาแตกทันที
“เธอร้องไห้ทำไม??” เขาที่ไม่เคยปลอบใจใครเลยก็ตกใจ เมื่อเด็กสาวที่เขาเพิ่งป้อนยาไปร้องไห้อย่างหนักออกมา
“ฮือ หนูปวดตัว หนูปวดหัว ยาก็ขม เหล้าก็ขม ฮือออ หนูไม่ชอบเลย”
“หยุดร้อง เดี๋ยวเธอก็จะหาย”
“จะ จริงเหรอคะ??” หญิงสาวถามเขาออกไปด้วยความสงสัย
“อืม ถ้าไม่หาย ฉันจะพาไปหาหมอเอง แล้วจะให้หมอฉีดยาให้เธอ”
“ฮือ ไม่เอา หนูกลัวเข็ม หนูไม่มีเงินไปรักษาหรอก” เธอส่ายหน้าเป็นพัลวัลออกมา ชายหนุ่มที่เห็นดังนั้นก็ใช้มือหนาของเขาดึงเธอเข้ามากอดเอาไว้
“ไม่ต้องร้องนะ ฉันไม่คิดเงินเธอหรอก ถ้าไม่หายก็ต้องไปหาหมอ” เขาพูดอย่างช้าๆ เพื่อให้หญิงสาวนั่นเข้าใจ เมื่อเธอได้ยินก็พยักหน้าตอบรับทันที
ไม่นานหลังจากนั้นเสียงสะอื้นของเธอก็ค่อยๆ เบาลง และเงียบไป
“หึ คงจะโดนพิษไข้เล่นงานสินะ เลยงอแงหนักขนาดนี้” มาร์คอฟมองดูใบหน้าของหญิงสาวที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของเขา
และนี่ก็เป็นเวลาที่คลับจะต้องปิดแล้ว เขามองดูนาฬิกา ก็ไม่มีท่าทีว่าเธอจะตื่น และไม่รู้ว่าเธอพักอยู่ที่ไหน เขาจึงตัดสินใจเรียกบอดี้การ์ดของตนมาเปิดประตูและช้อนร่างบางหญิงสาวที่นอนหลับใหลอยู่ในอ้อมแขนของเขาเดินออกไปจากห้องวีวีไอพีทันที
เมื่อบอดี้การ์ดเห็นก้ทำท่างุนงง แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร เพราะหากเจ้านายต้องการอะไร พวกเขาก็พร้อมที่จะต้องทำตามคำสั่งอยู่แล้ว
แต่เหล่าบอดี้การ์ดก็แอบแปลกใจที่ จู่ๆ เจ้านายของตนเองนั้นอุ้มเด็กสาวอยู่ในอ้อมแขน แถมยังดูแลเธอ แตกต่างจากผู้หญิงทั่วไป
“เตรียมรถแล้วใช่ไหม??”
“ครับนายท่าน ให้ผมช่วยอุ้มเธอไหมครับ??” วูฟถามออกไป แต่ทว่ากลับโดนสายตาของเจ้านายมองขว้างมาทันที ทำให้เขาต้องรีบก้มหน้าลง และผ่ายมือบอกผู้เป็นนายทันทีว่าต้องเดินไปขึ้นรถ ณ จุดไหน เมื่อมาร์คอฟเห็นดังนั้นก็เดินอุ้มร่างบางเขาไปในรถทันที
‘ตัวเบาขนาดนี้กินข้าวบ้างหรือเปล่านะ’ ชายหนุ่มคิดอยู่ในใจ
“ไปไหนครับนายท่าน??”
“กลับบ้าน!!”
"แต่นายท่านครับ"
"ฉันสั่ง!!"
“รับทราบครับ” หลังจากที่วูฟได้รับคำสั่งก็ขับรถไปยังบ้านของมาร์คอฟทันที
“ยายจ๋า น้ำแข็งหนาวจังเลยค่ะ” หญิงสาวพึมพำออกมาด้วยพิษไข้
เมื่อมาร์คอฟได้ยินดังนั้นก็เอาเสื้อคลุมราคาแพงของเขาห่มที่ตัวของเธอทันที ใช้มือโอบกอดตัวของหญิงสาวเอาไว้ไม่ห่าง
‘ทำไมเขารู้สึกชอบเด็กสาวคนนี้จัง แต่เธอก็แค่ผู้หญิงกลางคืนทำไมต้องสนใจขนาดนี้ด้วยนะ’
- Writer
