“ก็แค่อยากบอกเธอให้หายโง่ว่า....คนอย่างฉัน อยากได้อะไรก็ต้องได้!” คำว่าอยากได้อะไรก็ต้องได้ มันเหมือนเป็นคำพิพากษาจากนรก ที่เธอรู้สึกได้ มันทำให้เธอขนลุกเกลียวไปทั้งร่าง
“คะ...คุณ...คุณจะทำอะไรฉัน?” คนบ้าโรคจิตอย่างเขาทำได้ทุกอย่างแน่นอน เพื่อให้ความคลั่งแค้นในใจมันทุเลาเบาบาง ทำให้เธอเจ็บปวดสุดๆ เพราะความเจ็บปวดของเธอคือยาบำรุงความคลั่งที่จะทำให้เขาอิ่มเอมใจเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ “คุณจะบ้าไปแล้วเหรอ ปล่อยฉันนะ บอกให้ปล่อยไง!!”
แต่เขาไม่ปล่อย กลับรัดมือเธอแน่นกว่าเดิม ราวกับโซ่ตรวนจากนรก สายตาของเขาเลือดเย็นยิ่งกว่าปีศาจจากขุมนรกเสียอีก
“ไหนบอกว่าจะบริการอย่างดีไง” น้ำเสียงทุ้มต่ำ แหบพร่า เย็นชาแต่เย้ยหยัน ชวนขนลุก ..ทำไมเธอรู้สึกเหมือนกำลังจะตกนรกน่ะ
“คุณจะบ้าเหรอ!! ฉันเป็นแอร์โฮสเตสนะ ไม่ใช่...”
“กะหรี่!” เขาย้ำคำนั้นเสียงดังแล้วก็หัวเราะลั่นเหมือนคนบ้า จ้องมองเธออย่างกับจะกินเลือด
