ผ่านมาหลายสิบวัน ถึงวันที่คอปเตอร์และองศาจะต้องบินกลับ โดยมีทั้งครอบครัวพากันมาส่งขึ้นเจ็ท พร้อมกับน้องอิงที่ตัวติดกับคาเมลก็มารอส่งทั้งคู่ด้วยเช่นกัน..
"บ๊ายบายน๊า องศา คุณคอป" เด็กน้อยที่โดนคาเมลอุ้มอยู่พูดพลางยกมือขึ้นโบกมือให้ทั้งคู่
"เฮียคอปค่ะ ไม่เอาคุณคอป" ร่างแกร่งตรงเข้ามาหา เอ่ยพลางใช้มือลูบไปที่ศีรษะของน้องอิงด้วยความอ่อนโยน
"ค่ะ เฮียคอป" รอยยิ้มหวานส่งให้กับคนตรงหน้า คอปเตอร์เองก็ยิ้มให้ ก่อนจะหันหน้าไปหาน้องสาวที่อุ้มน้องอิงไว้อยู่
"ภูมิใจในตัวน้องนะคะ น้องสาวคอปโตขึ้นมาก" เพราะรับรู้จากเรื่องนี้ได้ทันทีว่าน้องสาวของเขาโตขึ้นขนาดไหน และที่เรื่องนี้มันผ่านไปได้ง่ายขนาดนี้ก็เพราะน้องสาวที่เลือกจะดูแลน้องอิงให้ ทั้งที่หน้าที่การงานของน้องตอนนี้ก็กำลังยุ่งอยู่พอควร..
"โถ่ เรียนจบจนทำงานแล้วนะ จะให้มาเอาแต่ใจอีกจะโดนป๊าตี"
"หึ..งั้นไปนะคะ เคลียร์ทางนั้นเสร็จจะรีบกลับมาอยู่นี่
