วันต่อมา
โนอาตื่นตั้งแต่เช้า หลังจากที่คุณพ่อพาไปอาบน้ำแต่งตัวและลงมาทานข้าวเสร็จ เด็กน้อยก็รีบขอให้คุณพ่อไปส่งที่บ้านของคุณปู่เมฆาที่อยู่ภายในรั้วเดียวกัน
"ไม่ให้คุณพ่ออยู่ด้วยเหรอครับ" มาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่ของคุณปู่เมฆา ก็มีคุณปู่มายืนรอรับอยู่หน้าบ้าน ก่อนจะยื่นส่งตัวลูกชายให้กับคุณปู่ เขาเองเอ่ยถามลูกชายขึ้นมาด้วยความแปลกใจ
ปกติลูกชายติดเขามาก ถึงจะอยากมาบ้านปู่ก็จะให้เขาอยู่ด้วยเสมอ ไม่เคยจะละสายตาจากเขาได้แม้แต่นาที แต่ครั้งนี้กลับไม่ใช่..
"โนโน" เสียงลูกชายตอบ ก่อนจะหันไปอ้าแขนออกให้คุณปู่รับไปอุ้มไว้..
"ทำไมวันนี้แปลกๆ หนูจะไม่ติดคุณพ่อแล้วเหรอ" เสียงเข้มเอ่ยถามลูกชายขึ้นมาซ้ำ แต่โนอาเองกลับไม่ตอบ สายตายังมองคุณพ่อด้วยความเว้าวอน เหมือนจะยังอยากอยู่กับคุณพ่อแต่มีอะไรที่ทำให้จำเป็นที่ต้องบอกให้คุณพ่อกลับบ้านไป สุดท้ายใบหน้าจิ้มลิ้มของลูกชายก็หันไปหาคุณปู่ที่อุ้มไว้เหมือนจะขอควา
