กรนเล็ดลอดออกมาเบาๆ เพราะรู้ว่าสองเดือนที่ลีโอต้องไปใช้ชีวิตอยู่ในอัฟกานิสถาน ดินแดนซึ่งต้องคำสาปให้พัวพันอยู่กับสงครามและการสู้รบมายาวนาน รู้กันว่าระเบิดและเสียงปืนพร้อมที่จะปะทุขึ้นได้ทุกเมื่อ ในสมรภูมิรบที่ต้องแขวนชีวิตเอาไว้บนเส้นด้าย หลายๆ คืนที่ผ่านมาลีโอคงไม่มีโอกาสได้หลับสนิทอย่างแน่นอน
ดาริกาสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองอยู่หน้ากระจกเพียงครู่สั้นๆ จากนั้นก็ก้าวออกมาจากห้อง ตั้งใจว่าจะเข้าครัวเพื่อเตรียมอาหารเช้าเอาไว้ให้ลีโอ
“สวัสดีค่ะคุณปู่…”
เสียงใสเอ่ยทักทายเจ้าของไร่กาแฟที่เอนหลังเอกเขนกอยู่บนโซฟาสีเขียวมะกอก กำลังดูข่าวบ้านการเมืองในโทรทัศน์เหมือนที่เคยทำอยู่เป็นประจำทุกเช้า
“หนูดาวลงมาแต่เช้าเชียว… มากินกาแฟด้วยกัน”
ชายสูงวัยผู้เป็นเจ้าของไร่กาแฟหันมาตามเสียงใสๆ ของหญิงสาว พลางชักชวนด้วยการยกแก้วกาแฟขึ้นดื่มอย่
