เขาตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“คุณคิดอย่างนั้นจริงๆ หรือคะ…”
วงศ์เดือนรับฟังด้วยความซาบซึ้งใจ สายตาจับอยู่ที่ใบหน้าคร้ามแดดของเขาตลอดเวลา
“ครับ… การที่คุณเดือนมีลูกแล้ว และยังสามารถเลี้ยงดูลูกมาเพียงลำพัง กระทั่งลูกสาวเติบโตจนมีครอบครัว ผมคิดว่าคุณเป็นแม่ที่น่าชื่นชมครับ”
เขากล่าวขณะที่สายตาแทบไม่คลาดไปจากดวงหน้าสะสวยของวงศ์เดือน
“คุณไม่แคร์อดีตของฉันใช่ไหมคะ… ยอมรับได้ใช่ไหมคะ ไม่ว่าฉันจะเคยผ่านอะไรมาบ้าง”
ขณะถาม ภาพเหตุการณ์เก่าๆ ที่เคยเกิดขึ้นกับพ่อเลี้ยงเดชา ก็ผุดขึ้นมารบกวนจิตใจของหล่อน วงศ์เดือนจึงแหงนหน้าขึ้นมองฟ้า สูดหายใจแรงเหมือนพยายามจะขับไล่ภาพของพ่อเลี้ยงเดชาออกไปจากความคิด
“ครับ… ผมไม่แคร์อดีตของคุณ แม้เราอาจจะเพิ่งรู้จักกันเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ก็จริง แต่ผมก็ชื่นชมคุณ ผมตีค่าคุณที่จิตใจครับ ผมไม่ใช่คนหัวโบราณที่ให้คุณค่าผู้หญิงจากพรหมจรรย์ ผู้ชายประเภทนั้นผมถือว่าจิตใจคับ
