แม้ว่าตอนนั้นพ่อเลี้ยงจะรุนแรงจนร่างของหล่อนเหวี่ยงไหวไปตามแรงกระแทกกระทั้นจากลำตัวหนาของเขาที่โยกโยนไม่หยุด และครู่ต่อมาภายในหูของวงศ์เดือนก็ได้ยินแต่เสียงหอบหายใจของตัวเอง สลับกับเสียงครางแหบต่ำในลำคอของพ่อเลี้ยง เสียงของหัวเตียงกระทบกับผนังห้อง ดังกึกกักเป็นจังหวะอยู่นานสองนานราวกับว่าเตียงของโรงแรมม่านรูดแห่งนั้นจะหักเสียให้ได
จากนั้นร่างท้วมใหญ่ของเขาก็ทรุดฮวบลงทับร่างของวงศ์เดือน
หล่อนพบว่าตัวเองได้ถึงสวรรค์ไปพร้อมๆ กับเขา ร่างกายเบาหวิว ภายในสมองว่างโหวง สติสัมปชัญญะแหว่งวิ่น ไม่อาจปฏิเสธความสุขที่มาพร้อมๆ กับความชิงชัง ขยะแขยงในตัวเขาที่ใช้วีธีต่ำทรามกับหล่อน พอๆ กับเกลียดตัวเองที่พ่ายแพ้ต่ออารมณ์ความต้องการลึกๆ ที่เก็บกดเอาไว้ ทำให้กระเจิดกระเจิงไปด้วยความเผลอไผลอย่างไม่น่าให้อภัยตัวเอง
“ฉันมีความสุขเหลือเกินเดือนจ๋า”
พ่อเลี้ยงพร่ำออกมาในนาทีที่ลาวารักขุ่นข้นของเขากำลังฉีด
