“องศา...ฟ้าหิวข้าวอะ ยังไม่ได้ทานข้าวเช้าเลย”
ผมที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่หันไปชำเลืองมองด้วยหางตาอย่างเบื่อหน่ายเมื่อได้ยินเสียงน่ารำคาญของอิงฟ้า ไม่ให้ผมแสดงท่าทีแบบนั้นได้ไง ก็ตั้งแต่ที่ผมรับปากว่าจะอยู่อิงฟ้าแม่งก็เรียกแต่ชื่อผมไม่หยุด ไม่รู้จะเรียกหาอะไรนักหนา
“จะกินอะไรเดี๋ยวสั่งมาให้”
ผมถามเสียงแข็งพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเข้าแอพสั่งอาหาร รีบๆ สั่งข้าวจะได้มาไวๆ ยัยนี้จะได้ปิดปากเงียบสักที ผมว่าเมื่อก่อนก็ไม่ได้ปากมากแบบนี้นะถ้าผมจำไม่ผิด แต่ตอนนี้แม่งน่ารำคาญฉิบหาย เรียกร้องเยอะจนผมรู้สึกหงุดหงิด
“อะไรก็ได้ฟ้ากินได้หมด”
“ช่วยพูดชื่อข้าวที่เธออยากกิน ฉันจะได้สั่งถูก ถ้าบอกแบบนี้ฉันสั่งอ้วกแมวมาให้เธอกินเธอจะกินไหม” ผมย้อนถามกลับไปเสียงแข็ง
“ฟ้าแค่นึกเมนูไม่ออกเอง ทำไมองศาต้องเกรี้ยวกราดกับฟ้าด้วยอะ” ยังมีหน้ามาถามผมอีก ผมทำหน้าเข้มแค่นี้หาว่าผมเกรี้ยวกราดแล้ว แล้วถ้าโดนผมตะคอกแบบเ
