บทที่19 ‘วลีที่น่าตกใจของผู้ชายปากร้าย’

3651 Words

-หลายวันต่อมา- “แกเป็นอะไรเนี่ยฟ้าฉันเห็นนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่นานแล้วนะ อาจารย์สอนอยู่ข้างหน้าไม่คิดจะสนใจหน่อยเหรอ นั่งพิมพ์แล้วยิ้มให้โทรศัพท์อยู่นั่นแหละ” “...” “อิงฟ้า...ยัยอิงฟ้า!!” “พวกเธอสองคนจะเรียนไหม ถ้าไม่อยากเรียนก็เชิญออกไปข้างนอก เพื่อนคนอื่นเขาจะได้มีสมาธิเรียนกัน” อาจารย์ประจำวิชาที่ยืนสอนอยู่หน้าชั้นเรียนหันมาดุเสียงเข้มพร้อมกับมองฉันกับน้ำขิงสลับกันไปมาด้วยสายตาเขม็งหลังจากที่น้ำขิงมันตะโกนเรียกชื่อฉันเสียงดังจนเพื่อนคนอื่น ๆ หันมามองกันหมด ฉันที่เป็นต้นเหตุของการโดนอาจารย์ดุจึงเอ่ยขอโทษออกไปเบาๆ... "หนูขอโทษค่ะอาจารย์" ก่อนจะหันมายิ้มแห้งๆให้น้ำขิง “ขิงฟ้าขอโทษ คือฟ้ากำลังคุยกับองศาอยู่อะ” ใช่แล้วที่ฉันไม่ได้หันตอนน้ำขิงเรียกเมื่อกี้ก็เพราะฉันกำลังกดพิมพ์ข้อความส่งหาองศาอยู่ ฉันเลยเมินเสียงมันจนมันโมโหเผลอตะโกนออกมา “แกควรตั้งใจฟังที่อาจารย์สอนก่อนฟ้า กับผัวอะค่อยค

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD