“อย่าพูดอย่างนั้นสิแม่...ที่ขวัญมีทุกวันนี้ได้ก็เพราะแม่นะ แม่เป็นทั้งแม่และพ่อให้ขวัญมาตลอด ขวัญรู้ว่าแม่เก่งและอดทนแค่ไหน......ผู้หญิงตัวคนเดียว.....ที่ต้องเลี้ยงลูกเพียงลำพัง...มันไม่ง่ายเลยนะคะ มันไม่ง่ายเลยจริง ๆ”
เธอเข้าใจมารดา...เข้าใจหัวอกความเป็นแม่แล้วจริง ๆ ก็ตอนนี้ ตอนที่เธอกำลังจะได้เป็นแม่คนในอีกไม่ช้า
“แม่ของขวัญเก่งที่สุดเลยค่ะ และขวัญจะเก่งให้ได้เท่าแม่”
“แม่ภูมิใจในตัวแกนะขวัญ แกทำหน้าที่ลูกได้ดีมาตลอด ไม่เคยทำเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจมาให้แม่เลย สักวันหนึ่ง แกจะได้ดีมีความสุข แกจะไม่ตกทุกข์ได้ยากหรอก”
ขวัญชนกพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ ก่อนผละออกจากอกอบอุ่นของมารดา เธอคิดไม่ตก หากมารดาได้รับรู้เรื่องที่เธอทำผิดมา มารดาจะยังภูมิใจในตัวเธอหรือไม่
“แม่รีบนอนเถอะ เดี๋ยวหนูทำงานต่ออีกหน่อยก็จะนอนแล้วเหมือนกัน พรุ่งนี้จะได้ตื่นแต่เช้าไปใส่บาตรกันไงคะ”
“ได้ ถ้าแกตื่นก่อนก็ปลุกแม่
