หญิงสาวละสายตาจากเขา เดินห่างออกไปเรื่อยๆ เขายิ้มสะใจ ที่ทำให้เธอพลาดเที่ยวบินเดียวกับบิดาของเขาได้ โดยไม่ได้ตั้งใจด้วยซ้ำ เขาคิดจะรังควานเธอต่อไปอย่างไม่รู้สึกผิดเลยแม้สักนิดเดียว
“คุณคงโกรธผมมากใช่ไหม”
เธอไม่ตอบ โบกแท็กซี่คันหนึ่งได้ แล้วขึ้นนั่งในรถทันที แต่ไม่ทันที่ประตูจะปิดสนิท เขาจับประตูนั้นไว้ แล้วเปิดออกอีกครั้ง ก่อนแทรกตัวเข้าไปนั่งใกล้เธอที่เบาะหลัง เธอหันมองเขาด้วยความประหลาดใจ
“อะไรของคุณ”
“ผมจะไปส่งคุณไง” บอกเธอแล้วก็สั่งแท็กซี่ให้ออกรถทันที “ผมจะไปส่งถึงภูเก็ตเลย”
เธอมีสีหน้ายุ่งยากใจ “ไม่ต้อง ฉันไปของฉันเองได้ คุณลงจากรถเถอะ”
“ทำไมไม่ยอมให้ไปส่ง หรือว่านัดกับใครไว้”
“ฉันนัดใครไว้มันก็เรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับคุณ”
จอมทัพกัดฟันกรอด จะไม่เกี่ยวได้อย่างไร นั่นพ่อของเขานะ “แต่ผมหึง”
ขวัญชนกขมวดคิ้วมุ่น “ไม่ตลกนะคะ ฉันไม่ขำด้วย ถ้าคุณไม่ลง เดี๋ยวฉันลงเอง”
“ขวัญ” เขาส
