“แม่ไม่อยากปิดบังจอมหรอก เพราะมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังไงจอมก็ต้องรู้อยู่ดี” หญิงสูงวัยหยุดไปเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงกลั้นสะอื้น “คุณพ่อของจอมกำลังจะเซ็นสัญญาว่าจ้างผู้หญิงคนนั้นมาเป็น แบรนด์แอมบาสเดอร์ของบริษัทเราในสัปดาห์หน้า”
จอมทัพเหลือบสายตาไปมองระเบียงห้องนั้นอีกครั้ง “ผู้หญิงคนนั้นชื่ออะไรครับ”
“แม่ไม่ขอพูดถึงชื่อผู้หญิงคนนั้น แต่ขอให้จอมรู้ไว้ว่าในปลายสัปดาห์หน้า แม่จะบินไปหาจอม และจะอยู่อเมริกากับจอมจนกว่าจอมจะเรียนจบ”
ชายหนุ่มพยักหน้ารับรู้ในสิ่งที่มารดาบอกกล่าว “คุณแม่ครับ ไม่ต้องบินมาหาจอมหรอก เพราะจอมจะบินไปหาคุณแม่เอง”
กุลธิดาสะอื้นใหญ่ “ไม่ได้นะจอม ถ้าจอมทำแบบนั้น คุณพ่อต้องโกรธแม่ไปจนตลอดชีวิตแน่ ที่ดึงจอมกลับมาตอนนี้ ด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้”
“เรื่องไม่เป็นเรื่องที่คุณแม่กำลังพูดอยู่นั้น คือเรื่องสำคัญที่สุดของผมนะครับ คุณแม่พักผ่อนนะครับ ทำตัวเองให้สวยเข้
