ปลายฟ้ารู้สึกว่าตัวเองกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง เมื่ออัสนีตักกับข้าวหลายอย่างใส่จานให้เธอ พร้อมกับจับตามองเธอแทบตลอดเวลา พอเธอกินทุกอย่างที่เขาตักให้จนหมด เขาก็เอ่ยคำชม และแถมด้วยตักกับข้าวใส่จานให้ใหม่ เมื่อเธอกินทุกอย่างที่เขาสั่งมาจนครบนั่นแหละ เขาจึงยอมหยุดตักอาหารใส่จานให้เธอ
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ อัสนีโอบประคองปลายฟ้าลุกขึ้น เดินไปยังลานจอดรถ
“ปลาย”
อัสนีและปลายฟ้าชะงักเท้าที่กำลังก้าวเดิน แล้วหันกลับไปมองข้างหลังพร้อมกัน
“พี่ปอง” แม้จะน้อยใจที่ครอบครัวเห็นเธอเป็นตัวทำเงินให้พวกเขา แต่พอเห็นหน้าพี่ชายที่ไม่ได้เห็นกันมาหลายเดือน ปลายฟ้าก็ดีใจ จะเดินไปหา ทว่าคนที่โอบเอวเธออยู่ไม่ยอมปล่อยมือ
“คุณอัส”
ปลายฟ้าเงยหน้ามองเขา แววตาอ้อนวอน
“อะไร”
“ปลายขอไปหาพี่ปองนะคะ”
“ถ้าจะคุยกัน ยืนคุยตรงนี้ก็ได้”
“คุณอัส...”
เสียงหงอย ๆ กับสีหน้าผิดหวังของปลายฟ้าทำให้อัสนีถอนหายใจแรง
“ฉัน
