“ น้ำมนต์ฟังพี่นะ พี่ยังไม่ได้บอกเลยว่าพี่จะไม่รักลูกตัวเองไปถามพวกมันสิ ” ดินแดนเอ่ยบอกและชี้ไปยังเพื่อนๆที่ยืนหน้าสลอนกันอยู่ด้านล่าง
“ ทำไมถึงไม่ฟังให้จบรีบกลับมาทำไม ตัดสินพี่ทั้งที่น้ำมนต์ยังฟังไม่จบแบบนี้ก็ได้เหรอ ”
“ พี่ก็คนนะน้ำมนต์สิ่งที่พี่ทำผิดพี่รู้ดี พี่กลับไปแก้ไขมันไม่ได้พี่รู้แต่พี่กำลังชดใช้ความผิดของพี่อยู่นี่ไง พี่ไม่เคยมีความสุขเลยน้ำมนต์กับการกระทำของพี่ อย่าทำร้ายพี่ด้วยการพาลูกไปจากพี่เลยนะ อย่าทำแบบนี้กับพี่อีกเลย พี่ขอโทษ ”
“ ฮือ… ” เสียงร้องไห้ของน้ำมนต์ดังอยู่บนชั้นสองของบ้านเธอสับสนและไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี เธอรู้ตัวว่าตอนนี้เธออ่อนแอมากการร้องไห้เท่านั้นที่เธอจะได้ระบายมันออกมา
“ พี่ก็เสียใจที่น้ำมนต์ไม่นึกถึงพี่เลย น้ำมนต์ควรบอกพี่ให้พี่พาไปหาหมอทำไมในสายตาของน้ำมนต์พี่แย่ขนาดที่จะเป็นพ่อใครไม่ได้เลยเหรอ เป็นพี่ไหมที่ควรรู้เรื่องนี้ก่อน “ ดินแดนทั้งผิด
