วิวาห์รักจอมร้าย

8

กว่าเธอจะรู้ตัวก็เป็นตอนที่ทริสตันกำจัดเสื้อผ้าที่เขาสวมอยู่ออกไปจากตัวเองอย่างรวดเร็ว และกลับมาหาเธออีกครั้งด้วยเนื้อตัวเปลือยเปล่าไร้อาภรณ์ปกปิดร่างกาย เผยให้เห็นเรือนร่างงดงามและสมบูรณ์แบบด้วยมัดกล้ามที่ไม่มีไขมันส่วนเกินใดๆ เขาแทรกกายเข้ามาระหว่างท่อนขาเรียวของเธอที่ถูกเขาผลักแยกออกจากกัน มาธวีในตอนนั้นได้แต่นอนปิดเปลือกตาแน่นด้วยความรู้สึกเหนื่อยอ่อนเพราะต่อสู้กับชายหนุ่มอยู่นานจนหมดแรง กว่าจะรู้ว่าเรื่องมันยังไม่จบก็เป็นตอนที่เขาแทรกตัวตนแข็งขึงร้อนผ่าวเข้ามาในกายเธอ

“โอ๊ย!”

มาธวีถึงกับสะดุ้งสุดตัวและร้องออกมาด้วยความเจ็บ เธอไม่อาจห้ามน้ำตาของตัวเองได้อีกต่อไปในยามที่เขาแทรกเข้ามาในความอ่อนนุ่มของเธอ เขาใหญ่โตถึงขนาดนั้น ทำให้เธอเจ็บเสียจนเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

หญิงสาวฟาดมือลงบนอกแข็งของชายหนุ่มเป็นการประท้วงให้เขาออกไป ซึ่งทำให้ทริสตันชะงักไป และเป็นครั้งแรกที่เขาเผยสีหน้าอย่างอื่นออกมาและพูดกับเธอว่า

“นี่เธอยัง...” เขาชะงักไปและไม่เอ่ยอะไรต่อ เห็นได้ชัดว่าทริสตันย่อมต้องรู้ได้ด้วยตัวเองว่าเขาเป็นคนแรกที่ล่วงล้ำเข้ามาในกายเธออย่างลึกซึ้งถึงขนาดนี้

“ออกไป ออกไปนะ!”

มาธวีไม่ตอบอะไรเขา เธอดิ้นรนผลักไสชายหนุ่มด้วยความเจ็บ ร่างกายปวดร้าวเสียจนแทบทนไม่ไหว อารมณ์เสียวซ่านหวามลึกที่เคยถูกเขาปลุกเร้าเหมือนจะหายไปจนหมด ทริสตันที่ตอนแรกเหมือนจะชะงักไปก็หยุดอยู่แค่ตรงนั้น เขาไม่ได้ขยับเคลื่อนไหวอีก และนั่นทำให้มาธวีโล่งใจขึ้นมานิดหน่อย แต่เธอเพิ่งรู้ว่าตัวเองคิดผิดก็ตอนที่เขาก้มหน้าลงมาขบเม้มดูดกลืนริมฝีปากและลมหายใจของเธออีกครั้ง มือใหญ่ทั้งสองข้างกอบกุมเคล้นคลึงทรวงอกอิ่มของเธอ ทั้งปากและมือของเขากระตุ้นเร้าให้เธอหลงลืมไปว่าเขายังไม่ได้ขยับหนีไปจากกายเธอเลยแม้แต่น้อย ความรู้สึกซ่านเสียวแล่นลิ่วโจมตีเธออีกครั้ง และโดยที่มาธวีไม่ทันตั้งตัว ทริสตันก็ขยับแทรกเข้ามาในกายเธอเพียงครั้งเดียว ความใหญ่โตที่เหยียดขยายคับแน่นเสียจนทำให้เธอเจ็บจนแทบหายใจไม่ออกนั้น มาธวีสัมผัสได้อย่างลึกซึ้ง น้ำตาเธอไหลออกมาอีกครั้งอย่างห้ามไม่อยู่

“ไอ้คนเลว! ปล่อยฉันไปนะ!”

เธอไม่สามารถทนสุภาพกับทริสตันได้อีกต่อไป หญิงสาวเจ็บไปทั้งกายและใจ ผู้ชายตรงหน้าเคยเป็นหนึ่งในคนที่เธอนับถือและไว้ใจ เธอเห็นเขาเป็นเจ้านาย เป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่ง แต่สุดท้ายด้วยความไว้ใจเขาก็ทำให้เธอถูกเขาย่ำยีทำลายเสียจนยับเยิน มาธวีเกลียดที่เขาทำแบบนี้ แต่เธอเกลียดตัวเองยิ่งกว่าที่เคลิ้มไปกับสัมผัสของเขา สุดท้ายถึงได้ถูกเขาทำลายอย่างง่ายๆ เช่นนี้

“ผมขอโทษ”

ชายหนุ่มผละริมฝีปากจากกลีบปากนุ่มของเธอ เขาพึมพำแผ่วเบาก่อนจะจูบซับน้ำตาให้เธอ เป็นความอ่อนโยนที่มาธวีไม่ต้องการ

“ไม่ต้องขอโทษ ไอ้คนชั่ว ออกไปเดี๋ยวนี้!”

“ผมทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก”

ทริสตันตอบกลับ และไม่เพียงแค่พูดเท่านั้น เพราะยามที่เขาเริ่มเคลื่อนไหวแทรกสอดตัวตนใหญ่โตกับช่องทางคับแคบในกายเธอก็ทำให้มาธวีเจ็บเสียจนเกร็งไปทั้งร่าง และได้แต่ร้องไห้ด้วยความอดสูออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

“อย่าเกร็ง ไม่อย่างนั้นคุณจะยิ่งเจ็บ”

คำปลอบโยนของเขาไม่ได้ช่วยอะไรเลยในสถานการณ์นี้ และมาธวีก็ได้แต่กัดริมฝีปากที่ถูกเขาจูบอยู่หลายทีแน่น แล้วผลักอกชายหนุ่มแรงๆ พยายามดิ้นรนหนีจากเงื้อมมือของเขา แต่ไม่อาจพ้นไปได้ สุดท้ายดูเหมือนทริสตันจะอดทนปลอบโยนเธอไม่ไหว เขาทิ้งสะโพกเข้าสู่กายเธออย่างรุนแรงอีกหน แรงเสียดสีที่ปลุกความรู้สึกซ่านเสียวขึ้นมาในร่างเธอนั้นทำให้มาธวีได้แต่ตัวสั่น ขณะที่สองมือของเธอถูกเขากดตรึงไว้กับฟูกนุ่มเพื่อไม่ให้เธอต่อต้านเขาได้อีกต่อไป

อีกครั้งที่เธอได้ยินคำขอโทษจากเขา แต่มาธวีไม่ต้องการคำขอโทษ เธอต้องการให้เขาปล่อยเธอไป ทว่าแทนที่จะเป็นอย่างนั้น ทริสตันที่ดูเหมือนจะสิ้นสุดความอดทนเสียแล้วก็ขยับสะโพกแทรกลึกเข้ามาในกายเธอ สร้างความปั่นป่วนระลอกแล้วระลอกเล่า ทำให้เธอไม่อาจต้านทานเขา และไม่อาจต้านทานอำนาจพิศวาสที่เขาเป็นผู้นำได้เลย มิหนำซ้ำกลับกลายเป็นว่าเธอถูกเขาปลุกเร้าเสียจนเตลิดไปพร้อมกับเขา ในยามที่ความรู้สึกเจ็บปวดเริ่มจางหาย ความรู้สึกซ่านเสียวหวานล้ำก็ตีตื้นขึ้นมา ครอบงำทั้งกายและใจเธอเสียจนเธอไม่อาจปฏิเสธชายหนุ่มได้อีกต่อไป เธอร้องครางเสียงหวานในยามที่เขาขยับเข้าหาความอ่อนนุ่มคับแน่นของเธออย่างเร่าร้อนลึกซึ้งมากขึ้น ร่างกายของเธอตอบรับสัมผัสร้อนแรงของเขาที่แทรกลึกเข้ามาอย่างไม่อาจห้ามตัวเองได้ ไม่ว่าเขาจะต้องการอะไรเธอก็คล้ายกับจะให้ความร่วมมือไปเสียหมด เธอเสียวซ่าน เต็มตื้น และยากจะต้านทานความรู้สึกอันรุนแรงเหล่านั้นได้ แรงอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ ก็ทำให้เธอระเบิดพร่างพราย ในสมองเหมือนมองเห็นดวงดาวนับพันนับหมื่นดวง เธอตัวสั่นระริกใต้ร่างของเขาด้วยความสุขสม ร่างกายเธอบีบรัดเขาแน่นเสียจนทำให้ทริสตันสบถในลำคอ และยิ่งเร่งเร้าสะโพกโจนจ้วงเข้าหาเธออย่างร้อนแรงมากขึ้นจนทำให้เธอแทบจะระเบิดออกมาอีกหน ไม่นานทริสตันก็ตามเธอมาติดๆ มาธวีรู้สึกได้ถึงสายธารรักของเขาที่เข้าสู่ร่างกายเธอ ทว่าช่วงเวลานั้นเธอไร้สติเสียจนหลงลืมไปว่าทริสตันไม่ได้ป้องกันเลยสักนิด

มาธวีหอบหายใจสะท้าน รู้สึกเหนื่อย เจ็บแปลบปลาบไปทั่วร่างเพราะทริสตันไม่ได้อ่อนโยนกับเธอสักนิด หญิงสาวได้แต่สะอื้นในอก ด้วยความเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอคิดว่ามันคงจะจบลงไปแล้ว แต่ใครจะคิดว่าทริสตันนั้นเหมือนจะยังไม่จบ เมื่อเขาฉวยจังหวะที่เธอพลิกตัวหันหลังให้เขาอย่างไร้เรี่ยวแรงนั้นเบียดชิดเข้ามาหาเธอจากทางด้านหลัง จากนั้นก็แทรกลึกเข้ามาในกายเธออีกหน ความใหญ่โตที่เหยียดขยายในความอ่อนนุ่มคับแน่นของเธอนั้นทำให้มาธวีตัวสั่น ฝ่ามือใหญ่ที่สอดเข้ามากอดรั้งเธอเอาไว้ทั้งตัวทำให้มาธวีไม่อาจขยับหนีไปจากสัมผัสของเขาได้ และเธอก็ถูกเขาชักนำไปสู่ถนนสายพิศวาสอีกครั้ง โดยที่มาธวีไม่อาจต่อต้านความต้องการของเขาได้เลยแม้แต่น้อย