“คุณมันเผด็จการ”
หญิงสาวพึมพำตอบโต้กลับไป ทริสตันควรได้รู้ตัวบ้างว่าเขามันเอาแต่ใจมากแค่ไหน ใครไม่กล้าบอกเขาแต่เธอกล้า!
คนเผด็จการกลับหัวเราะเหมือนชอบใจ
“เพราะเมียผมดื้อเกินไป ถึงต้องบังคับต่างหาก” เขาตอบเสียงทุ้มนุ่ม ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง “หลับตาซะ ไม่อย่างนั้นผมไม่หยุดนะ”
มาธวีรีบปิดตาลงตามคำสั่งของคนเผด็จการ แต่ถึงอย่างนั้นพอหลับตาแล้วสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากร่างสูงใหญ่ และการเบียดแนบชิดจนบั้นท้ายกลมกลึงของเธอเสียดสีกับตัวตนของเขาก็ทำให้มาธวีฟุ้งซ่านเสียจนนอนไม่หลับ
“ชะ...ช่วยถอยไปห่างๆ หน่อย ผึ้งอึดอัด”
เธอพยายามจะถอยหนี แต่คนเอาแต่ใจกลับล็อกเธอเอาไว้แน่น มิหนำซ้ำยังขู่เสียงต่ำสั่นพร่าออกมาอีกด้วย
“ถ้าคุณขยับอีก ผมจะไม่แค่นอนกอดคุณเฉยๆ แล้วนะผึ้ง”
คำขู่นั้นไม่เกินจริงเลย เธอสัมผัสได้ถึงตัวตนที่กำลังตื่นของเขา มันแนบชิดดุนดันกับเนื้อตัวเธอ มาธวีได้แต่นอนตัวแข็งทื่อ แต่ก็อดพึมพำคนตัวโ
