ถ้าถามว่าพิมพ์ประภาทำสำเร็จหรือไม่ มาธวีก็ไม่อาจตอบได้ว่าตนเองรู้สึกอย่างไร อันที่จริงเธอรู้แค่ว่าเธอแทบไม่ได้ยินอะไรที่นางแบบสาวพูดด้วยซ้ำ เธอตัวชา สั่นไปทั้งตัวนับตั้งแต่เห็นแหวนแต่งงานของทริสตันในมือนางแบบสาวแล้ว สมองเธอขาวโพลน คิดอะไรไม่ออก
ที่ผ่านมาพฤติกรรมของทริสตันทำให้เธอเชื่อใจเขามาก ฉะนั้นพอเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นเธอจึงค่อนข้างลังเล แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็อดเจ็บปวดไม่ได้ ความกลัวเก่าๆ กลับมาทำให้เธอแทบจะนอนไม่หลับในคืนนั้น ทุกคืนวันผ่านไปอย่างยากลำบาก ยิ่งประกอบกับจู่ๆ ทริสตันก็หายตัวไปนานถึงสัปดาห์ เธอส่งข้อความไปเขาก็ไม่ได้เข้ามาอ่านหรือตอบ รวมแล้วตอนนี้เขาไปอเมริกาถึงหนึ่งเดือนแล้ว ยิ่งนานวันใจเธอก็ยิ่งหวั่นไหว เธอกลัวว่าเขาจะเป็นอย่างที่เธอเคยกลัวเอาไว้
มาธวีรู้ว่าเธอก็เหมือนแม่ ลงว่ารักแล้วเธอก็ให้ทั้งหมด ถ้าทริสตัน...ทริสตันทรยศเธอเหมือนพ่อทำกับแม่ มาธวีก็คงมีจุดจบไม่ต่างจาก
