“ไว้คราวหน้าฉันจะพาไปเดินเล่นที่ริมอ่าวจิมซาโจ่ย ที่นั่นเป็นจุดชมวิวที่สวยจุดหนึ่ง หรืออยากจะไปที่วิกตอเรียทาวเวอร์ก็ได้นะ ที่นั่นก็สวยเหมือนกัน” ไกด์กิตติมศักดิ์บอกลูกทัวร์สาวน้ำเสียงรื่นรมย์ ชี้ชวนให้ดูการแสดงแสงสี พร้อมดนตรีและกราฟิกอันงดงามตระการตาที่เริ่มขึ้น สองหนุ่มสาวเพลิดเพลินกับการแสดงงดงามนั้นจนจบการแสดง ก่อนจะพากันเดินทางกลับบ้านตระกูลหลี่ด้วยความรู้สึกอิ่มเอม หลี่ไท่หยางโอบประคองพาม่านไหมไปส่งที่ห้อง แต่ไม่กลับไปห้องของตัวเอง เขานั่งบนเตียงมองดูหญิงสาวที่กำลังถอดเครื่องประดับอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง “ฉันจะอาบน้ำนอนแล้วค่ะ คุณก็กลับไปห้องคุณได้แล้วนะคะคุณหลี่” ม่านไหมวางเครื่องเพชรเก็บใส่กล่องกำมะหยี่ แล้วหันมาบอกคนที่นั่งกึ่งเอนบนเตียง “ฉันจะอาบกับเธอด้วย เหนียวตัวเหลือเกิน สงสัยไอทะเลจะเกาะตัว ตอนเราไปที่นั่น” ร่างสูงใหญ่ของหลี่ไท่หยางลุกขึ้นยืน ค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าของตัว
