“พี่หลินหลินบอกว่าคุณไม่สบาย หายดีแล้วใช่ไหม” เขาถามเสียงอ่อน พยายามไม่เอ่ยถึงสาเหตุของอาการเจ็บป่วยให้เธอบาดใจ
ม่านไหมยิ้มเนือยๆ เห็นแววตาของจางหลงมองเธออย่างเห็นใจแล้วอยากร้องไห้ เขาคงรู้แล้วว่าหลี่ไท่หยางทำอะไรกับเธอบ้าง ถึงไม่เอ่ยออกมาตรงๆ แต่เธอก็รู้สึกว่าเขาเวทนาเธอ หญิงสาวมองผู้ชายที่เธอประทับใจอย่างเสียดาย เธอไม่เหลือความภูมิใจในตัวเอง จนกล้าจะจีบเขาก่อน เหมือนที่เคยคิดไว้ก่อนหน้านั้น เขาคงไม่ชายตามองผู้หญิงมีราคีอย่างเธอ
“ฉันหายแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะที่ห่วง” เธอยิ้มให้เขา จางหลงยิ้มตอบ
“ดีแล้วครับ การดูแลเจนนี่เป็นเรื่องเหนื่อยทีเดียว หลานสาวของผมคนนี้ ค่อนข้างเอาแต่ใจ” เขาชวนเธอคุยเมื่อเห็นท่าทางซึมๆ ของเธอ นึกอยากให้หญิงสาวกลับมาสดใสเหมือนเดิม
“เจนนี่น่ารักค่ะ คนไข้ที่ฉันเจอมาหนักหนากว่าเจนนี่เยอะ”
“สงสัยเจนนี่จะน่ารักเหมือนแม่กับน้าชาย” จางหลงปล่อยมุกอมตะ ม่านไหมหัวเราะ
