ปณัยกรคิดว่าตัวเองอยู่ได้โดยไม่มีปัญหาอะไรถ้าจะต้องห่างจากคนรัก แต่ผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงเขากลับคิดถึงสุพิชฌาย์จนไม่มีสมาธิทำงานแม้ว่าเธอจะเพิ่งวางสายไปไม่นานแต่เขาก็ยังคงคิดถึงเธออยู่
ที่ผ่านมาปณัยกรก็ไม่เคยเป็นแบบนี้เลย แม้จะเคยมีคนรักหรือคบผู้หญิงมาบ้างแต่ไม่เคยมีใครทำให้เขารู้สึกดีและคิดถึงมากเท่าสุพิชฌาย์มาก่อน ชายหนุ่มถอนหายใจก่อนจะเก็บงานตรงหน้าเพราะนั่งทำต่อไปก็ไม่มีสมาธิ เขาเดินออกมาจากห้องทำงานเปิดตู้เย็นหยิบเบียร์ขึ้นมาดื่มก่อนจะเปิดทีวีดูซีรีส์ที่เขากับเธอเคยดูร่วมกันและนั่นก็กลับทำให้เขาคิดถึงเธอมากยิ่งขึ้น
ปณัยกรกระดกเบียร์ที่เหลือในกระป๋องจนหมดและปิดทีวีจากนั้นก็เข้านอนพยายามข่มตาตัวเองให้หลับและคิดข้ามไปถึงวันจันทร์ที่จะเจอกับหญิงสาว
เวลาสองวันมันผ่านไปช้ามากๆ วันนี้ก็เป็นวันจันทร์และเขาจะต้องไปทำงาน ชายหนุ่มมองประตูห้องฝั่งตรงข้ามแล้วถอนหายใจ เวลาห่างกันแค่นี้เขายังคิดถึงเ
